Tag: politiek

J’avoue: #JenesuispasCharlie (Ik beken: Ik ben niet Charlie)

Rutte spreekt bij demonstratie tegen aanslag Parijs

De hashtag #JeSuisCharlie heb ik de afgelopen dagen niet gebruikt. Niet omdat ik niet sympathiseer. Het zou voelen alsof mijzelf een t-shirt aan zou meten met de tekst: ‘Ik overleefde de aanslag op de Twin Towers!’. Ik bedoel, op zich klopt dat wel, maar ik zat in Alkmaar ten tijde van de aanslag, dus zo’n prestatie was dat niet. Ik wil mij #JeSuisCharlie niet aanmatigen. Dat doet geen recht aan Charlie Hebdo. Het doet geen recht aan de cartoonisten, het doet geen recht aan de redactie. Het doet geen recht aan de slachtoffers. Ik ben namelijk niet zo’n held geweest.

Ik ben een van die mensen die zich in de afgelopen jaren de volledige vrijheid van meningsuiting had, maar hem niet benutte. Ik werd niet bedreigd, ik werd niet gecensureerd. Sterker nog, ik publiceer hier nog niet eens onder mijn echte naam. Ik verschuil mij al op voorhand. ‘Ce n’était pas moi, ce était Berend Quêst!’ Ik ben te laf geweest om mij nu te verbinden aan een statement als #JeSuisCharlie.

Er zijn in de afgelopen jaren talloze momenten geweest, privé, op het werk of op sociale media dat ik iets anders dacht dan dat ik schreef of vertelde. Of dat ik iets opschreef en het niet publiceerde. Nuance als schuilnaam voor zelfcensuur. Ik ben mijzelf gaan wijsmaken dat vrijheid van meningsuiting grenzen heeft. Dat het allemaal wel wat minder mag. Ik ben de weelde van de vrijheid waarin ik leef voor lief gaan nemen. Ik ben vergeten waar het vandaan komt, welke strijd er is geleverd om de vrijheden waarin ik leef te verwerven.

En het ergste is niet dat ik mijzelf censureer. Veel gevaarlijker is dat in mijn hoofd ook gedachten vorm krijgen die in geen andere richting wijzen dan het beperken van de vrijheid van meningsuiting van anderen. ‘Tja, dus jij wordt bedreigd huh? Misschien had je ook iets minder …’ De confrontatie met deze gedachten in het licht van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen is ziekmakend.

Fuck!

Nuance als (zelf)censuur is een kwaadaardig kankergezwel. De aanslagen in Parijs zijn als misselijk makende, maar genezende chemotherapie. De vrijheid van meningsuiting vraagt geen nuance, kent geen grenzen en is absoluut. Iedere censuur – al is dat zelfcensuur – is voedingsbodem voor gekken, dwazen, idioten, fundamentalisten, extremisten, politici, bazen, echtgenoten, kinderen, boeren en burgers om meer censuur te willen zaaien. Iedere beperking van de vrijheid van meningsuiting toont de noodzaak aan van het recht op die vrijheid. Iedere aanval, aanslag of moord op de vrijheid van meningsuiting geeft niet alleen aanleiding om de vrijheid van meningsuiting te onderschrijven, maar vooral ook de plicht om deze vrijheid te gebruiken.

Je ne suis pas Charlie, maar het wordt wel tijd dat ik het ga proberen te worden.

O ja, en lees vooral ook eens dit blog van Oud Zeikwijf.

Niet was, niet wordt, maar IS!

ISLAM-werelddominantie

Gisteren keek ik naar ‘Andere Tijden‘, de aflevering ging over de ‘Schitterende hoogmoed in de jaren ’90’. In een van de fragmenten doet Pim Fortuyn de voorspelling dat het politieke beleid een voedingsbodem is voor fundamentalisme en radicalisering. De uitzending eindigt met de aanslagen op de Twin Towers. De wereld zou hierna – zo wist iedereen – nooit meer hetzelfde zijn.
Vanmorgen lees ik in de Volkskrant dat middels een videotestament bevestigd is dat de 19 jarige Limburger Abu Abdullah al-Hollandi zichzelf en een stuk of 20 anderen heeft opgeblazen. Voor Allah, voor het Kalifaat.

In Nieuwsuur afgelopen week waarschuwde de Duitse journalist Jürgen Todenhöfer, na tien dagen bij IS ‘te gast’ te zijn geweest dat hij IS ziet als ‘het grootste gevaar voor de wereldvrede’. Volgens Todenhöfer is het Kalifaat een redelijk functionerende staat, beschikken zij over grote sommen geld en zou IS van plan zijn honderden miljoenen mensen uit te roeien. Een andere quote: ‘Als IS zijn plannen doorzet, wordt het erger dan Stalin, Hitler, Pol Pot en Mao samen.’

Ik zal niet beweren veel verstand te hebben van politiek. Ik heb er zelfs een beetje een hekel aan. In Nederland heeft in mijn ogen politiek al heel lang niets meer met het verwezenlijken van politieke idealen en overtuiging te maken. Politici zeggen het liefst niets wat ook maar enigszins ruikt naar een mening. Of het moet een mening zijn waarvan kan worden aangenomen dat iedereen hem deelt en die zo algemeen is dat je er geen ruk mee kunt. Om te kunnen voorspellen wat politieke partijen of politici van iets vinden hoef je de partij of politicus niet te kennen. Je moet alleen weten of ze in de regering, of in de oppositiebanken zitten. Ik ben ook van mening dat er maar heel weinig mensen in Nederland zijn die wel verstand van politiek, politieke programma’s en de kwaliteiten van politici hebben. Je ziet, hoort en leest deze mensen in de media en zij lullen over de Haagse verwikkelingen alsof zij een spannend boek recenseren. En je weet: boeken leest niemand meer. Bekijk een willekeurig nieuwsbericht op Internet en blader vooral eens door de ‘reaguursels’.
De gemiddelde Nederlander is politiek analfabeet en als hij al stemt, doet hij dat meer met zijn onderbuik en portemonnee dan met zijn verstand.

Dat we geen verstand hebben van politiek, en nauwelijks betrokken zijn bij politiek anders dan wanneer we direct in onze portemonnee of in onze veiligheid geraakt worden helpt uiteraard niet om problemen op mondiale schaal effectief tegemoet te treden. Er zijn hele volksstammen in dit land die denken dat het probleem van Nederlandse Jihad strijders die richting Syrië trekken oplost door hen te laten gaan en hen het paspoort af te pakken zodat zij vooral nooit mer terug kunnen komen. Laat die gasten elkaar daar in Moslimland maar lekker afmaken!

Mijn verstand weet het niet. Echt niet. Ik heb geen oplossing voor het gevaar van IS die ik met argumenten kan onderbouwen. Mijn gevoel echter zegt dat we na 70 jaar zonder oorlog in dit land opnieuw onderweg zijn naar een oorlog die de wereld in brand zal zetten. We rollen van de ene economische crisis in de andere, de sociale ongelijkheid neemt toe. We roepen ach en wee voor de teevee bij de volgende onthoofding, zelfmoordaanslag, massamoord of genocide. We hebben ‘Europa’ omdat ‘mensen die dezelfde munt voeren niet met elkaar in oorlog gaan’ (Merkel). Ik ben helemaal niet bang voor een oorlog tussen Europese landen, ik wordt veel angstiger van de intense haat, de minachting, het fanatisme en de opofferingsbereidheid in de ogen van jonge IS strijders.

Het is Mao, Hitler, Pol Pot, Stalin, Hirohito en anderen in het recente verleden gelukt om met volkomen idiote ideologieën volgelingen aan te zetten tot massamoord op onbevattelijke schaal. Wij, Nederlanders, lijken te denken dat dit ONS niet meer zal gebeuren.

Ik denk dat de dreiging op een nieuwe mondiale oorlog – dit keer met het Kalifaat in plaats van het Duizend Jarige Rijk als Heilig Doel – geen gevaar was, of een gevaar wordt.

Dat gevaar IS.

O ja. En als die Jihadisten uit ooit naar Nederland (terug)komen dan doen zij dat dus zonder paspoort.

Ben jij al klaar voor de jaren ’50?

jaren50

Je denkt misschien dat je over een paar dagen feestelijk de overgang van 2014 naar 2015 gaat vieren. En volgens de kalender is dat ook zo. Wat veel mensen (nog) niet beseffen is dat we ook de terugkeer vieren naar de jaren ’50. Ik weet zeker dat de meesten van jullie zich dit zich niet bewust zijn, het is namelijk stil op straat. Er is geen protest, geen revolte, geen staking en geen burgerlijke ongehoorzaamheid. Maar dat gaat komen voorspel ik je.

In de jaren ’50 is Nederland opnieuw opgebouwd. Opgebouwd met twee gruwelijke wereldoorlogen in het collectieve geheugen. Dat nooit meer. Het moest anders, beter, socialer, eerlijker. Met vrijheid voor een ieder als basisbeginsel. Er werd een nieuw fundament gelegd, de sociale zekerheid. Voor iedereen een minimum inkomen, menselijke arbeidsomstandigheden, voor iedereen recht op zorg, voor iedereen scholing. De verzorgingsstaat werd geboren, groeide op en werd oud en gebrekkig.
Anno nu is die verzorgingsstaat aan een grondige verbouwing toe. Het fundament kraakt, het gebouw is veel zwaarder dan wat het fundament toestaat en er is instortingsgevaar. Er werd gekozen voor een grondige renovatie. Daarbij moet het gerenoveerde gebouw – heel veel – goedkoper worden in gebruik.

De gedachte achter de renovatie van de verzorgingsstaat is in de basis geen slechte gedachte. Wij zijn een volk dat geleerd heeft sociale rechten te claimen, in plaats van plichten te voelen en verantwoordelijkheid te nemen. En dat gaat diep, tot in onze vezels. Wij hebben recht op onderwijs, maar voelen niet de plicht er ook optimaal gebruik van te maken. Wij hebben recht op gezondheidszorg, maar voelen niet de plicht onze eigen gezondheid te waarborgen. Wij hebben recht op persoonlijke vrijheid, maar de plicht om de ander dezelfde vrijheid te geven ontbreekt. Wij hebben recht op ons deel van de welvaart, maar voelen niet de plicht om ons steentje aan de welvaart te leveren. Wij hebben recht op werk, inspraak, democratie, kinderbijslag enzovoor, enzovoort. Zelfs het aantal vierkante meters werkplek is vastgelegd als een recht.

Per 1 januari 2015 is de transitie, ofwel de grote renovatie van de verzorgingsstaat of het ‘sociale domein’ een feit. De jeugdzorg, de AWBZ (wordt WMO), passend onderwijs en de participatiewet worden verantwoordelijkheden van de gemeente waarin je woont. Alles wordt anders. ‘Meer voor minder’, is het adagium. Van rechten claimen, naar verantwoordelijkheid nemen. Van hulp en ondersteuning vragen, naar zelfregie. Van afhankelijk zijn naar zo onafhankelijk mogelijk worden. Van professionele hulp, naar mantelzorg. Van recht op (betaald) werk, naar de plicht om te participeren.
Nogmaals; de achterliggende gedachte is zo gek nog niet. Maar nu de uitvoering.

Nederland is helemaal nog niet klaar voor de doorvoering van al deze veranderingen. Er worden het hele jaar al noodklokken geluid, en zeker in het laatste deel van dit jaar nemen de signalen enorm toe.
Buiten dat de Nederlandse gemeenten er niet klaar voor zijn, het Nederlandse volk is er nog veel minder klaar voor, want wij zien de tsunami aan veranderingen die in razend tempo naderbij komt niet aankomen. De verzorgingsstaat heeft ons in slaap geknuffeld. Op televisie en radio loopt een campagne die ons moet laten doorslapen. ‘Nederland veranderd, de zorg veranderd mee’. Als je na het zien of horen van deze spotjes niet heel erg gerust verder slaapt, dan heb je ofwel zorg nodig, of je werkt in de zorg.

We gaan terug naar de jaren ’50 van de vorige eeuw terwijl jij denkt dat we naar 2015 gaan. De ouders die nu ‘geen tijd’ hebben om naar het 10 minuten gesprekje op school te gaan, die zoonlief van 11 op zaterdag bij de voetbal afzetten en verder gaan met hun eigen, oh zo drukke leventje gaan in 2015 de mantelzorg voor hun dementerende moeder op zich nemen? Neem jij in 2015 je invalide vader in huis? Weet jij al waar je met je kind met een psychiatrische aandoening heen kan in 2015? Ben jij al klaar om te participeren? Welke extra taken ga jij – vrijwillig – op je nemen in 2015? Heb jij al kennis gemaakt met het sociale wijkteam, het dorpenteam of het gebiedsteam van jouw gemeente? Ben jij je al bewust dat jij straks met jouw probleem eerst ‘een keukentafelgesprek’ moet voeren waarin jou gevraagd wordt hoe JIJ JOUW EIGEN KRACHT gaat inzetten om de problemen op te lossen? Heb jij al familieleden en vrienden op het oog die jou daarbij gaan ondersteunen? Ben jij al klaar voor de huisarts die je doorverwijst naar een sociale werker omdat je om slaapmedicatie vraagt?
Heb jij al concrete plannen om je in te zetten voor ‘jouw’ wijk?
Nee, dat heb je niet.

Zij die nu zeggen ‘ja, dat heb ik wel’ zijn die mensen die ook in 2014 al vrijwilligerswerk deden, mantelzorg leverden, betrokken waren in de wijk en vanuit eigen kracht hun leven weten in te richten. En die mensen zijn met veel te weinig om vanaf 2015 de gewenste veranderingen vorm en inhoud te geven.

We gaan terug naar de jaren ’50, zonder dat we de organisatie op orde hebben en zonder voldoende besef van de consequenties en draagvlak voor die consequenties voor de bevolking. We gaan straks onaangenaam uit onze welvaartsslaap ontwaken. We gaan het niet begrijpen. Hoezo geen geld? We storten tientallen miljarden in bodemloze put landen!! Hoezo geen geld voor zorg?? Bestuurders van zorgverzekeraars verdienen goud geld!! Geen betaalbare woning?? Woningcoöperatie bobo’s rijden godverdomme in een Maserati!! Pak die banken eens aan, in plaats van mij!!! Actie! Actie, Actie!!!

We gaan terug naar de jaren ’50 zonder dat wij de noodzaak beleven die de generatie’s in de jaren ’50 wel voelden om een bijdrage te leveren aan de wederopbouw. En dat gaat mis.

Het meest wrange van dit alles is tweeledig:
1: Veel mensen van de generatie die dit land in de jaren ’50 opnieuw hebben opgebouwd en die ons in welvaart hebben doen leven zullen eindigen in omstandigheden waartegen zij hun hele werkzame leven hebben gevochten.
2: Als dit land in de loop van 2015 – 2016 wakker schrikt zal één politieke partij klaarstaan om je te bevestigen in de beleving dat jou onrecht is aangedaan, dat jij het slachtoffer bent, dat het de schuld van Europa en de buitenlanders is, dat we een hek om Nederland moeten plaatsen en dat met de gulden als beter wordt.

Slaap lekker.
En, mocht ik een slechte droom hebben, maak mij dan gerust wakker.

Update: ook de FNV is wakker geworden en dient een klacht in over de zorgspotjes WVS.

De Snik van Wilders

wilders-1

‘Het is de schuld van hullie; de media’. Wilders heeft niets verkeerd gedaan, Wilders doet geen sorry zeggen, Wilders neemt geen woord terug van zijn ‘meer of minder Marokkanen’ uitspraken. Wilders stelde slechts een vraag. That’s all and that’s it. Wilders gaat door, tot zijn laatste snik, wat deze uitspraak ook voor gevolgen heeft. En wie denkt dat Wilders zichzelf daarmee de das omdoet heeft het he-le-maal mis.

Wilders maalt niet om weglopende fractieleden, Statenleden, gemeente raadsleden, Europees Parlementsleden of wat voor leden dan ook. Het zal hem worst zijn. Sterker, het maakt Wilders sterker. Weglopers worden vervangen door nieuwe meelopers. Wilders zit niet te wachten op critici, hij heeft alleen volgers nodig. Wilders wil geen input, Wilders is output. Zie zijn Twitter account. 318K Volgers, en volgt zelf 0.
Ik ben er van overtuigd dat er meer dan genoeg nieuwe lakeien zijn die bereid zijn de boodschap van Grote Geert te verkondigen, te verdedigen en te vertalen naar actie. Wilders zoekt adepten. Critici heeft hij genoeg.

Dat de overtuiging van Wilders veel dieper gaat dan het populistisch inspelen op gevoelens van ontevreden of bange burgers toont de laatste persconferentie wel aan. Als Wilders grenzen op zou zoeken enkel met als doel om electoraal winst te behalen dan zou hij nu gaan inbinden. Maar niets is minder waar. Wie goed kijkt naar de Geert Wilders tijdens deze persconferentie ziet een tot op het bot gekrenkte idealist. Niet in de verdediging uit het besef dat hij zijn partij schade toebrengt; nee, er staat een man die vecht tegen de grote, boze buitenwereld die zijn waarheid – DE waarheid – geweld aan heeft gedaan. Wilders is slachtoffer. En niet uit tactische overweging, maar uit overtuiging. Wilders begrijpt werkelijk niet wat hij de ander heeft aangedaan. Hij ziet slechts wat de ander hem heeft aangedaan.

Wanneer Wilders voorbeelden aanhaalt die ons moeten overtuigen van de hetze die de media tegen hem voert wordt hij emotioneel. Even (vanaf 5.35) krijgt Wilders het te kwaad wanneer hij zegt: “Ik heb niets verkeerds gezegd. Ik heb geen spijt en ik ga aan niets en niemand excuses aanbieden voor de waarheid en het uitvoeren van mijn politieke vak.” Er klinkt even emotie, Wilders grijpt even naar zijn neus. Wilders moet een snik onderdrukken. Wilders heeft het heel erg met zichzelf te doen. En denk er om. Dat is geen act, dat is geen show, dat is geen spel.

De redelijkheid zoeken in Wilders is zinloos. Wilders willen slopen is zinloos. De ideeën van Wilders ontkrachten is zinloos. De PVV isoleren is zinloos. Wilders is een extremist en een martelaar. Een narcistische alleenheerser met een anti-sociale persoonlijkheid. Dat ga je niet veranderen.

De enige kans die wij maken om Wilders en zijn extremisme onder controle te krijgen is door de problemen die de burger in zijn armen drijven nu eens echt aan te pakken.

RIP: Het Principe

back

Het Principe is overleden. Dood. Morsdood. Na een lang en slopend ziekbed. Al jaren was het Principe zwaar ziek. Wanneer een politicus op televisie een vraag beantwoordde met: “In principe niet.” Dan wist iedereen dat dit feitelijk ‘dus wel’ betekende. “Wij zijn hier principieel op tegen”, dus we stemmen voor. “Wij moeten onze principes hooghouden” betekende niets meer dan schoorvoetend akkoord gaan met waar je dan ook maar op tegen bent. Principes kosten geld. Geld gaat voor. Voor alles. Ook voor principes. Geld is het mes in de rug van het Principe gebleken. Het Principe is doodgebloed en wij wassen het bloed van onze handen. Principes waren – in principe – onschuldig. Wij hebben de onschuld vermoord. Wij stapten verblind over de langzaam doodbloedende principes heen, op weg naar de Albert Heijn, de Jumbo of een andere plofkip verkopende grootgrutter. Wij zijn principieel tegen kinderarbeid, dus dragen wij t-shirts met krachtige slogans tegen uitbuiting, gemaakt door kleine kinderhandjes in een groezelige schuur in Zuid-China. Wij zijn in principe voor gelijkheid, dus moet de een solliciteren en krijgt de ander wachtgeld. Wij zijn principieel tegen vermenging van politiek en sport. Dus gaan we uiteraard naar Sotsji en laten we een Jood gewoon thuis als de gastheren daar om vragen.

Vandaag draag ik het Principe ten grave. Het Principe wordt bijgezet op het veld van De Verloren Woorden. Het Principe ligt op bladzijde 3, net boven de Privacy.