mangrove-habitat

De eerste schooldag.
De eerste zoen.
De eerste liefde.
De eerste keer.
Het eerste hartenzeer.
Het eerste kind.
Het eerste verlies.
Het zijn voorbeelden van ‘life changing events’, gebeurtenissen die je leven voorgoed veranderen. Naarmate je verder wegloopt van je eerste stap worden die ‘life changing events’ minder frequent en vaak ook minder intens. Je eerste kleinkind bijvoorbeeld is ‘life changing’, maar niets is zo intens als het eerste kind dat je zelf op aarde zette. ‘Life changing events’ worden vervangen door ‘kicks’. De snelste rit, de engste rolercoster en de meest waanzinnige ski-afdaling zijn weliswaar onvergetelijk, maar op geen manier ‘life changing’. Een ‘life changing event’ vraagt meer dan adrenaline of een hoog ‘wow en ahh!’ gehalte. Een ‘life changing event’ doet je opnieuw naar je leven kijken, luidt een volgende fase in of zet de wereld waarin je leeft opnieuw in perspectief.
Vandaag had ik zo’n ‘life changing event’. Vandaag stapten we in een boot vanuit het John Pennekamp Park op Key Largo, voeren door de mangroven 5 mile uit de kust en snorkelden daar boven het rif. Het warme, prachtig blauwe en heldere water waren al meer dan wat er nodig is om een enorme kick van te krijgen. Maar het snorkelen, het zweven tussen de koralen en alles wat daar leeft was werkelijk ‘life changing’. Ik zweefde letterlijk tussen barracuda’s, kreeften, maanvissen en tal van ander zwemmend volk. Ik laveerde tussen levend koraal zo dichtbij en zo tastbaar. En alles beweegt en danst op het ritme van het water, alsof het wordt aangestuurd door hele trage wind. Niet alleen de schoonheid van dit alles overviel mij, maar zeker ook de kwetsbaarheid.

Voor jou als lezer mag het klinken als een cliché. Maar ik kijk nooit meer met dezelfde ogen naar de zee.