Geert Wilders Twitterde deze ingezonden brief op 27 januari 2017 de wereld in met de tekst: “Al die klote-westerlingen moeten allemaal dood, nog een paar jaar en dan wordt dit ons land.”
Het leverde Wilders (tot nu toe) 695 retweets op.
Ik heb nog geen nieuws gekeken, maar ik kan mij voorstellen dat er er reeds groepen burgers onderweg zijn met fakkels en benzine om een paar AZC’s in de as te leggen. Er gaat namelijk een nogal angstaanjagende boodschap van deze brief uit. Maar voor u zich bij zo’n groep aansluit; hoe geloofwaardig is deze brief nu eigenlijk? Een tweetal zaken die mij in ieder geval opvallen:
1: De Arabisch sprekende Marokkaanse vriend
Je neemt dus een Arabisch sprekende Marokkaanse vriend mee, maar, zo meldt briefschrijver expliciet, de bewoners van het AZC weten niet dat deze Marokkaan Arabisch spreekt.
Ehhh… wacht even hoor. Het kan natuurlijk, maar het lijkt mij wat ongeloofwaardig. Alsof de beste Marokkaanse vriend in het AZC niet in het Arabisch is aangesproken (of begroet) en vervolgens schaapachtig zijn handen omhoog heeft gedaan en geroepen heeft: “Sorry, maar ikke niet spreek Arabisch”?
2: Ik ga vergaderen, en jij blijft lekker onder de mensen
De briefschrijver heeft een vergadering, en de Marokkaanse vriend blijft onder de bewoners. ‘Om gezamenlijk wat te gaan doen’. Na een half uurtje bleek de Marokkaanse vriend de meest gruwelijke dingen te hebben overhoord uit de gesprekken van de AZC bewoners.
Tja. Nog even hoor…
Waarom spreken die asielzoekers blijkbaar vrijuit over de meest vreselijke zaken in het bijzijn van een Marokkaanse man, waarvan zij op z’n minst kunnen vermoeden dat hij Arabisch verstaat en begrijpt, en juist op het moment dat de blanke hulpverlener – waarvan zij weten dat hij/zij de taal niet spreekt – zit te vergaderen?
O ja,
En voor dat je nu, als rechtgeaarde PVV stemmer, massaal je kots over mij heen werpt omdat ik een verrader van het volk ben, Geert Wilders probeer te framen of gewoon; omdat je niet zo goed kunt lezen: Nee, ik zeg niet dat de grenzen open moeten, dat we aan iedereen onderdak moeten bieden en dat islamitisch extremisme geen probleem is of niet bestaat.
Ik stel vragen bij de inhoud en de geloofwaardigheid van deze brief.
“Falderieeee!!! Falderaa!!!”, het galmt het door de helverlichte zaal, ik hoor mijzelf zingen. De wereld is kleurloos en bestaat nog slechts uit grijstinten. Ik zie het, maar ik voel nauwelijks verbazing. “Falderieeee!! Falderaa!! Falderrahahahahahaha!!!!” Op het grote podium een lange rij hevig zwetende en dansende blijkijkers. De zaal achter mij eindeloos groot, zonder deuren.
“Prachtig dit hè!!?”, de grijsaard die mij op deze woorden trakteert slaat een arm om mijn schouder. “Weet je wat ik kan?”, vraagt hij lachend. Ik reageer niet. De oude baas laat zijn kunstgebit rondtollen in zijn mond. “Lachen toch??”, zegt hij. Zijn tanden zitten blijkbaar nogal los want terwijl hij praat blijven boven- en ondergebit gewoon op elkaar liggen. Ik wil wat zeggen maar mijn aandacht wordt ergens anders door getrokken.
Op het podium staat Ben Cramer. “Lieve, lieve mensen”, begint Ben. “Het is mij een eer en genoegen een aantal van mijn grootste hits voor u te mogen zingen vanavond. Maar eerst graag uw aandacht voor onze hoofdsponsor van vanavond (Ben verheft zijn stem): LEEDIES END DJENTEMEN, PLIES KIF EE WORM WELKOM TO THE WAN END ONLIE GREET GRIJS; THE BEST MIEKE TELKAMP TRIBUUT ON EURT!!!!”
Op het podium staat een grijze dame die een kruising lijkt tussen Koningin Beatrix en Geert Wilders. Smalle schouders, bede heupen. Geen BH. Eén van haar tepels probeert de zaal in de gluren van onder haar te krappe t-shirt met opdruk. Greet neemt het woord: “Dames en heren, wat enorm ontzettend leuk dat u er allemaal weer bent. We gaan er ook weer een ontzettend leuke, fijne avond van maken. Heerlijke muziek, prachtige prijzen en ouderwets gezellige mensenmensen. Voor we gaan luisteren naar Ben Cramer, en wie is geen fan van Ben? (de zaal juicht), eerst even aandacht voor het bedrijf dat ook deze avond weer mogelijk maakt. Graag een dankbaar applaus voor SCA lieve mensen!”
De zaal applaudisseert en de terwijl de oude baas naast mij in een poging op zijn vingers te fluiten zijn tanden over de marmoleum vloer spuugt gaat Greet verder:”SCA kent u waarschijnlijk niet, maar velen van u zullen de producten van SCA onder de naam TENA wel kennen. Niet alleen heeft TENA deze avond financieel mogelijk gemaakt, TENA heeft ook 1000 exemplaren van haar nieuwe TENA SUS ter beschikking gesteld. U vindt uw gratis TENA SUS, wat staat voor Super Urine Soaker voor mannen en vrouwen, in de stand aan de linkerzijde.” Er breekt gejuich en gejoel uit. Een grote horde grijze vrouwen stormt onder het uitslaan van opgewonden kreetjes naar de linkerzijde van de hal. Ik kijk met toenemende verbazing toe. Ondertussen vraagt Ben de aandacht van de techniek. Ben is boos. Door de geluidsinstallatie klinkt ‘Heroes’ van Bowie. Maar Ben schreeuwt dat dit de verkeerde tape is.Hij wil Falderie, Faldera horen!
Ik sta aan de grond genageld. Ik sta alleen, iedereen is of naar de TENA stand, of ligt aan de voeten van een krijsende Ben Cramer die zijn broek heeft laten zakken en zijn opvallend grote, bruine anus aan de technici laat zien. Grote luiers vliegen door de lucht links van mij, voor mij probeert een dame van 80 de piemel van Ben Cramer te grijpen.
En dat alles in zwart-wit.
Plots klinken er schoten. Achter mij stormen een aantal lieden met kalasjnikovs de zaal binnen. “Godverdomme!!! Een aanslag!!!”, ik schreeuw het door de zaal. De terroristen staan binnen een paar seconden voor mij. Ze hebben nylonkousen over het hoofd. “Quest???”, gilt één van hen, blijkbaar de leider. Ik herken die stem!! Dat is, dat is…. VROUW QUEST???? “Quest, je bent door de actiegroep 50+BEF veroordeeld tot de dood! Je hebt er zelf om gevraagd, zie het volgende bewijs:” “Het vonnis wordt direct ten uitvoer gebracht!” De terrorist – waarvan ik inmiddels zeker weet dat het vrouw Quest is – zet de AK47 tegen mijn hoofd en schiet.
“Godverdomme Quest, doe es rustig man!” Ik open mijn ogen en zie dat vrouw Quest recht overeind in bed zit. “Wat is er aan de hand man?” “Ehh, geen idee, hoezo?”, mompel ik. “Nou, ga slapen alsjeblieft. Met je Ben Cramer!”
Ik draai mij om, trek de dekens over mijn hoofd maar kan de slaap niet meer vatten.
Zweetdruppels zoeken een weg van mijn hoofd naar mijn kussen.
Mensen zijn als lemmingen. We rennen als een dolle kudde richting de privacy afgrond. We doen dat zonder te weten waar we naartoe rennen. We vragen ons het niet eens af. We rennen allemaal in dezelfde richting omdat ‘iedereen’ rent. Mochten er al mensen zijn die ons wanhopig proberen te waarschuwen voor de naderende afgrond dan verpletteren we deze mensen. We hebben geen tijd om naar hen te luisteren. We moeten door. We kunnen niet zonder. We volgen de horde. Wij worden gestuurd.
En we laten ons willig sturen.
De wereld wordt kleiner, de onmacht van het individu groter
In vergelijking met zeg 100 jaar geleden is de wereld voor ons als individu vele malen kleiner geworden. De hoeveelheid informatie die we ter beschikking hebben vele malen groter. Onoverbrugbare afstanden bestaan niet meer. We zijn op ieder moment in staat live te volgen wat er aan de andere kant van de wereld gebeurd.
Wanneer je kijkt naar de invloed die we – als individu – op diezelfde wereld kunnen uitoefenen dan kun je niet anders concluderen dat die bijna nul is.
Zelfs de invloed die wij als individu hebben op onze directe leefomgeving is aan het verdampen. Het ‘individu’ telt niet. Alleen de massa heeft invloed. Voorbeeld? Denk aan de invloed van Europa op wet- en regelgeving in je eigen omgeving en hoe moeilijk het is om daar invloed op uit te oefenen.
De onstuitbare schaalvergroting
Bagels & Beans
Alles moet groter. Zelfs als het kleiner moet. We gaan niet meer naar Mc Donnalds (grote, ongezonde, lawaaiige vreetschuur), we kiezen voor Bagels & Beans (klein, gezond, gezellig, rustig). Maar die gezellige kleine Bagels & Beans met het hippe interieur is in wezen niet anders dan de Mc Donnalds. Het is een concept dat van stad naar stad, van land naar land gekopieerd wordt. Iedere stad waar je komt heeft een (of meer) Mc Donnalds, KFC, Starbucks en New York Pizza. En over een paar jaar een Bagels & Beans (nu 67 vestigingen).
Dit heeft gevolgen voor de keuzes die wij (kunnen) maken. Net als de lokale supermarkt zullen de restaurants niet verdwijnen. Echter, de buurtsuper werd Jumbo of Albert Heijn. En zo wordt dat gezellige koffietentje in het centrum een Bagels & Beans.
Wij bepalen als individu steeds minder bij wie we onze boodschappen doen of bij wie we onze bak koffie drinken. Alleen de massa heeft invloed op waar wij het ‘prettig’ vinden om boodschappen te doen of waar wij ‘gezellig’ onze kop koffie drinken. Onze keuze als individu wordt meer en meer beperkt tot dat wat die grote massa wil. Alternatieve keuzes verdwijnen, of worden in snel tempo een concept dat – opnieuw – de massa bedient.
Dit proces van schaalvergroting lijkt vooralsnog niet te stuiten
We geven steeds meer privacy op, en weten niet waarom
Eens, het fenomeen zoals hierboven beschreven maakt nog niet dat we onder een ‘dictatuur’ leven. Daarvoor kijken we beter naar onze digitale wereld. Google, Facebook maar ook vele andere internetbedrijven bepalen in steeds sterkere mate ons gedrag. Deze bedrijven weten alles van ons, simpelweg omdat we hen daar toestemming voor geven. We geven deze bedrijven toestemming om te volgen waar we zijn, met wie we contact hebben, waar, wanneer en van wat we foto’s maken, wie we berichten sturen, wat er in die berichten staat, wat we kopen, waar we wat kopen, hoeveel geld we waaraan uitgeven. En nog véél meer. Al die informatie geven wij weg omdat a) we de applicaties dan ‘gratis’ kunnen gebruiken en b) omdat we menen daardoor deze bedrijven ‘beter in staat te stellen het aanbod op ons af te stemmen’.
Ja, slaap lekker.
Heb je jezelf wel eens de vraag gesteld wat al die bedrijven met die informatie doen en waarvoor zij dat eigenlijk nodig hebben?
En vooral: WAT zij er allemaal mee kunnen en WAT dit betekent voor onze privacy?
Er zijn meerdere redenen waarom je dit als individu gevaarlijk zou mogen vinden. Ik noem er twee.
1: Alles wat je doet kan tegen je gebruikt worden
“Ik heb geen geheimen.” Het is een veelgebruikt argument om de enorme druk op onze privacy door internet bedrijven te bagatelliseren. Het zou niet onverstandig zijn je te realiseren dat alle informatie die je op het Internet over jezelf prijsgeeft nooit meer verdwijnt. Anders gezegd: je hebt NU geen geheimen, maar de (politieke) situatie kan best zodanig veranderen dat je zou wensen dat je bepaalde zaken voor jezelf had gehouden. Er zijn voorbeelden van de gevolgen van een tweet of zoekopdrachten bij Google die verduidelijken dat dit niet een doemscenario is van mensen met een pessimistisch toekomstbeeld.
2: Vernauwing van het venster op de wereld
Wanneer Google op basis van massale parameters in combinatie met mijn eigen ‘gedragsgeschiedenis’ meent te weten WAT ik zoek dan bepaalt die zoekmachine dus ook welke zoekresultaten ik voorgeschoteld krijg. Handig, als je een paar schoenen zoekt. Immers; het aanbod is gigantisch. Maar hoe zit het met andere informatie die ik zoek? Vind ik dan nog de informatie die ik werkelijk zoek? Of heeft Google voor mij bepaald welke informatie voor mij het meest geschikt is?
Probeer het maar eens uit. Als jij en je partner of een vriend(in) allebei een eigen apparaat hebben vul dan eens bij Google dezelfde zoekterm in. Je zult zien dat de resultaten op die zoekterm voor jullie beiden significant anders kan zijn.
Een zoekterm in Google levert je dus geen ongefilterde zoekresultaten op en daarmee vernauwd jouw venster op de wereld. Het is ook naïef te denken dat Google je alles geeft wat gevonden kan worden. Waarom zou Google bepaalde informatie er niet bewust uitfilteren? Dat deed Google namelijk al eerder, onder druk van bijvoorbeeld de Nederlandse overheid.
Niet meedoen is niet langer een optie
Nee, niet meedoen is echt steeds minder een optie. Je moet bijna wel Internet gebruiken en je moet meer en meer je gegevens afstaan aan bedrijven of organisaties waarmee je via het Internet contact hebt. En niet alleen omdat ‘al je vrienden, familieleden, collega’s en andere relaties’ het gebruiken.
Simpel voorbeeldje: wij hebben een Sarista koffiemachine. Gewoon gekocht in de winkel. Nu zijn er nieuwe bonencontainers voor deze machines. Die van ons is versleten. Deze kun je dus alléén via Bol.com kopen. En zonder een het geven van je persoonlijke gegevens kun je bij Bol.com niets kopen.
Techniek is als tijd: het kent alleen een voorwaartse beweging
Techniek wordt niet eerder losgelaten dan dat het is vervangen voor nieuwere techniek. Daarbij, waar tijd alleen maar in onze beleving sneller gaat naarmate we ouder worden, de ontwikkeling van techniek gaat – gevoed door ontwikkelingen in diezelfde techniek – steeds sneller.
De eerste auto reed in 1885. Wanneer we kijken naar een auto in 1985, 100 jaar later, dan zien we wel technische vooruitgang, maar die is niet te vergelijken met de ontwikkelingen van de auto in de periode tussen 1985 en 2016.
Het internet begint eigenlijk pas in 1979 met de opkomst van Usenet, een soort elektronisch prikbord. Het verschil tussen Usenet uit 1979 en het huidige Internet is net zo groot als het maken van een kampvuur met een vuursteentje en je huis verwarmen middels een moderne CV ketel. En dat in nog geen 40 jaar.
Techniek kent geen weg terug. Internetbedrijven en bedrijven die internet gebruiken hebben de techniek om meer en meer van ons te weten te komen. Die ontwikkeling zal niet stoppen, geen bedrijf zal geen gebruik maken van mogelijkheden die de techniek biedt om zijn product aan de man te brengen. En zeg nou niet dat de politiek dat wel gaat regelen. Ook de politiek (denk aan de Patriot Act) maakt dankbaar gebruik van de technische mogelijkheden om ons te scannen, analyseren en eventueel te (ver)volgen. Wist je bijvoorbeeld dat ALLE telefoongesprekken tussen Amerikanen door de overheid worden opgenomen?
Het leven na Google, Facebook en Bol.com
Niets is voor altijd. Wij mensen niet, bedrijven niet, organisaties niet en zelfs wereldmachten hebben geen eeuwig leven. En natuurlijk is er leven na Facebook, Google en Bol.com. Het is mijn stellige overtuiging dat er een generatie komt die niet bereid is om alles maar met iedereen te delen en die weer gaat hechten aan privacy. Misschien nog niet in de komende 10 jaar, maar die generatie komt.
De grote vraag voor mij is: hoe gaat dat er dan uitzien? Immers, de techniek doet geen stap terug en wordt ook niet buiten gebruik gesteld (tenzij een partij als IS aan de macht komt).
Kernwapens bijvoorbeeld worden tegenwoordig door ieder weldenkend mens afgewezen. Maar ze zijn nooit ‘uit de wereld geholpen’. De techniek om kernwapens te maken bestaat nu eenmaal, dus zijn er kernwapens. Al was het alleen maar omdat niemand het risico wil lopen zelf geen kernwapens te hebben terwijl die vijandige buurman ze wel heeft, of mogelijk heeft.
De poolkappen moeten niet alleen eerst smelten, waarschijnlijk gaat de massa de klimaatverandering pas serieus nemen wanneer het water over de dijken komt. Dus; als het te laat is.
Zal het ook zo gaan met het Internet en Privacy? Dat we pas inzien dat we onze hele ziel en zaligheid hebben weggegeven in ruil voor ‘gratis’ toepassingen op het moment dat het zich echt persoonlijk tegen ons keert en we tot de conclusie komen dat er geen weg meer terug is?
Kan een generatie die haar privacy terug wil die ook terug veroveren?
Of is het wellicht al te laat?
Het maakt niet uit. Piet is boer en kan zelf blijkbaar geen contactadvertentie opstellen of lezen. Jan en Klazien zijn 55, maar niet in staat zelf een passende woning te vinden. Gerben is een relnicht van 35 en heeft zijn rijbewijs klaarblijkelijk in een donker Afrikaans land gekocht. Of geruild voor een oud Samsung tablet. Of het nu is omdat we dronken achter het stuur zitten, de deurwaarder alle inboedel in beslag komt nemen of dat we niet in staat zijn om onze hond of kind op te voeden.
Het maakt niet uit.
Een mislukte borstvergroting? Laaghangende teeltballen? Smetplekken in de bilnaad? Uitgescheurd rectum na een avondje darkroom? Op de spoedeisende hulp omdat de met zo veel zorg ingebrachte cola-light fles niet meer uit de vagina te krijgen is?
Maakt niet uit.
We mogen allemaal meegenieten. Via SBS, RTL of desnoods – wanneer het zelfs de commerciëlen te ver gaat qua ranzigheid – via Youtube, Facebook, Twitter, Instagram of een ander sociaal media kanaal. We mogen weten wie u bent, hoe verschrikkelijk dom u bent, hoe u zich laat besodemieteren, bespotten en verminken. We hebben geen geheimen, we zijn als volk de schaamte ver voorbij.
Zoals Jan Dijkgraaf ooit opmerkte: “Privacy bestaat niet meer”.
Totdat je bij de politie werkt, of hulpverlener bent.
En je wilt overleggen, informatie delen of afstemmen met andere betrokken hulpverleners.
Dat mag dan weer niet.
Vanwege de privacy.
Gisteren keek ik naar ‘Andere Tijden‘, de aflevering ging over de ‘Schitterende hoogmoed in de jaren ’90’. In een van de fragmenten doet Pim Fortuyn de voorspelling dat het politieke beleid een voedingsbodem is voor fundamentalisme en radicalisering. De uitzending eindigt met de aanslagen op de Twin Towers. De wereld zou hierna – zo wist iedereen – nooit meer hetzelfde zijn.
Vanmorgen lees ik in de Volkskrant dat middels een videotestament bevestigd is dat de 19 jarige Limburger Abu Abdullah al-Hollandi zichzelf en een stuk of 20 anderen heeft opgeblazen. Voor Allah, voor het Kalifaat.
In Nieuwsuur afgelopen week waarschuwde de Duitse journalist Jürgen Todenhöfer, na tien dagen bij IS ‘te gast’ te zijn geweest dat hij IS ziet als ‘het grootste gevaar voor de wereldvrede’. Volgens Todenhöfer is het Kalifaat een redelijk functionerende staat, beschikken zij over grote sommen geld en zou IS van plan zijn honderden miljoenen mensen uit te roeien. Een andere quote: ‘Als IS zijn plannen doorzet, wordt het erger dan Stalin, Hitler, Pol Pot en Mao samen.’
Ik zal niet beweren veel verstand te hebben van politiek. Ik heb er zelfs een beetje een hekel aan. In Nederland heeft in mijn ogen politiek al heel lang niets meer met het verwezenlijken van politieke idealen en overtuiging te maken. Politici zeggen het liefst niets wat ook maar enigszins ruikt naar een mening. Of het moet een mening zijn waarvan kan worden aangenomen dat iedereen hem deelt en die zo algemeen is dat je er geen ruk mee kunt. Om te kunnen voorspellen wat politieke partijen of politici van iets vinden hoef je de partij of politicus niet te kennen. Je moet alleen weten of ze in de regering, of in de oppositiebanken zitten. Ik ben ook van mening dat er maar heel weinig mensen in Nederland zijn die wel verstand van politiek, politieke programma’s en de kwaliteiten van politici hebben. Je ziet, hoort en leest deze mensen in de media en zij lullen over de Haagse verwikkelingen alsof zij een spannend boek recenseren. En je weet: boeken leest niemand meer. Bekijk een willekeurig nieuwsbericht op Internet en blader vooral eens door de ‘reaguursels’.
De gemiddelde Nederlander is politiek analfabeet en als hij al stemt, doet hij dat meer met zijn onderbuik en portemonnee dan met zijn verstand.
Dat we geen verstand hebben van politiek, en nauwelijks betrokken zijn bij politiek anders dan wanneer we direct in onze portemonnee of in onze veiligheid geraakt worden helpt uiteraard niet om problemen op mondiale schaal effectief tegemoet te treden. Er zijn hele volksstammen in dit land die denken dat het probleem van Nederlandse Jihad strijders die richting Syrië trekken oplost door hen te laten gaan en hen het paspoort af te pakken zodat zij vooral nooit mer terug kunnen komen. Laat die gasten elkaar daar in Moslimland maar lekker afmaken!
Mijn verstand weet het niet. Echt niet. Ik heb geen oplossing voor het gevaar van IS die ik met argumenten kan onderbouwen. Mijn gevoel echter zegt dat we na 70 jaar zonder oorlog in dit land opnieuw onderweg zijn naar een oorlog die de wereld in brand zal zetten. We rollen van de ene economische crisis in de andere, de sociale ongelijkheid neemt toe. We roepen ach en wee voor de teevee bij de volgende onthoofding, zelfmoordaanslag, massamoord of genocide. We hebben ‘Europa’ omdat ‘mensen die dezelfde munt voeren niet met elkaar in oorlog gaan’ (Merkel). Ik ben helemaal niet bang voor een oorlog tussen Europese landen, ik wordt veel angstiger van de intense haat, de minachting, het fanatisme en de opofferingsbereidheid in de ogen van jonge IS strijders.
Het is Mao, Hitler, Pol Pot, Stalin, Hirohito en anderen in het recente verleden gelukt om met volkomen idiote ideologieën volgelingen aan te zetten tot massamoord op onbevattelijke schaal. Wij, Nederlanders, lijken te denken dat dit ONS niet meer zal gebeuren.
Ik denk dat de dreiging op een nieuwe mondiale oorlog – dit keer met het Kalifaat in plaats van het Duizend Jarige Rijk als Heilig Doel – geen gevaar was, of een gevaar wordt.
Dat gevaar IS.
O ja. En als die Jihadisten uit ooit naar Nederland (terug)komen dan doen zij dat dus zonder paspoort.
Op het podium staat Ben Cramer. “Lieve, lieve mensen”, begint Ben. “Het is mij een eer en genoegen een aantal van mijn grootste hits voor u te mogen zingen vanavond. Maar eerst graag uw aandacht voor onze hoofdsponsor van vanavond (Ben verheft zijn stem): LEEDIES END DJENTEMEN, PLIES KIF EE WORM WELKOM TO THE WAN END ONLIE GREET GRIJS; THE BEST MIEKE TELKAMP TRIBUUT ON EURT!!!!”
“Het vonnis wordt direct ten uitvoer gebracht!” De terrorist – waarvan ik inmiddels zeker weet dat het vrouw Quest is – zet de AK47 tegen mijn hoofd en schiet.
Nee, niet meedoen is echt steeds minder een optie. Je moet bijna wel Internet gebruiken en je moet meer en meer je gegevens afstaan aan bedrijven of organisaties waarmee je via het Internet contact hebt. En niet alleen omdat ‘al je vrienden, familieleden, collega’s en andere relaties’ het gebruiken.
Niets is voor altijd. Wij mensen niet, bedrijven niet, organisaties niet en zelfs wereldmachten hebben geen eeuwig leven. En natuurlijk is er leven na Facebook, Google en Bol.com. Het is mijn stellige overtuiging dat er een generatie komt die niet bereid is om alles maar met iedereen te delen en die weer gaat hechten aan privacy. Misschien nog niet in de komende 10 jaar, maar die generatie komt.
Het maakt niet uit. Piet is boer en kan zelf blijkbaar geen contactadvertentie opstellen of lezen. Jan en Klazien zijn 55, maar niet in staat zelf een passende woning te vinden. Gerben is een relnicht van 35 en heeft zijn rijbewijs klaarblijkelijk in een donker Afrikaans land gekocht. Of geruild voor een oud Samsung tablet. Of het nu is omdat we dronken achter het stuur zitten, de deurwaarder alle inboedel in beslag komt nemen of dat we niet in staat zijn om onze hond of kind op te voeden.