Tag: geld

Waarom Lance Armstrong de doodstraf verdient

armstrong

Een paar dagen geleden vroeg iemand tijdens een congres aan een psychiater hoe hij hulp kon verlenen aan een echte psychopaat. De psychiater glimlachte en zei: “De echte psychopaat kom jij niet tegen, de echte psychopaten zitten tegenwoordig aan de top.”

Een psychopaat is populair gezegd iemand met een gestoorde gewetensfunctie.
Lance Armstrong is zo iemand.
Wie medelijden of sympathie voelt bij de ‘bekentenissen‘ van Lance Armstrong bij Oprah moet zich eens achter de oren krabben.

In de eerste plaats kun je je afvragen wat Lance Armstrong bezielt om zijn bekentenissen te doen. Spijt? Gewetenswroeging? Schaamte? Ik geloof er niets van.
Wanneer je ontkenningen van Lance Armstrong over dopinggebruik achter elkaar legt kun je naar de maan en terug. En niet gewoon ontkennen, nee, KEIHARD ontkennen.
Het feit dat Lance Armstrong in tranen vertelt dat zijn zoontje hem steeds verdedigde en dat hij dat niet meer aankon vind ik misselijkmakend. Lance Armstrong kon zijn zoontje niet langer belazeren?
Ga toch fietsen man! (Oh, eehhh… nee dat kan natuurlijk niet.)

Lance Armstrong heeft na ampel beraad met een leger van snelle advocaten bedacht dat hij gewoonweg niet anders meer kon dan toegeven dat hij de kluit al die jaren besodemieterd heeft.
Maar ook die bekentenis wordt duur betaald. Is er al openheid over het bedrag dat Lance Armstrong heeft geïncasseerd voor zijn optreden bij Oprah?
Of dacht je werkelijk dat de ‘bekentenis van de eeuw’ gratis was?
Laat je nakijken.

Dat Lance Armstrong meent dat hij niet de ‘doodstraf’ in de vorm van levenslange schorsing verdient is ook een teken aan de wand. Nee, zegt Lance Armstrong, ik VERDIEN het om te mogen terugkeren in de sport.
Iemand die mij kan uitleggen waar Lance Armstrong dat aan verdient is echt een hele grote.

Lance Armstrong vocht met ‘gelijke’ middelen, zo vertelt hij. Want, de hele top propte zich vol met verboden middelen. Wat Lance Armstrong voor het gemak even overslaat zijn de honderden sportmannen die zich dag in dag uit in het zweet trainden en hun hele leven richten op het – schoon – winnen van een wedstrijd. En dat deze sportmensen nooit een kans hadden en die ook nooit meer krijgen, zij zijn nu te oud.
Hoe zou dat voelen voor deze mensen, meneer Armstrong??

Lance Armstrong heeft niet alleen jarenlang iedereen belazerd, Lance Armstrong heeft er een financieel imperium mee opgebouwd. Lance Armstrong heeft daarbij de strijd tegen kanker verkankerd, met zijn ‘kijk mij eens kanker overwinnen’.

Lance Armstrong heeft jarenlang als een ware psychopaat aan de top gestaan.
En als een ware psychopaat ondergaat Lance Armstrong, omdat het niet anders kan, een zo minimaal mogelijke straf. In plaats van een serie afspraken bij een psychiater.

Als ooit iemand de doodstraf in de vorm van levenslange schorsing verdiend heeft, dan is het wel Lance Armstrong.

Stop mensenhandel en Steun De Garaasje!

Fatou: verkocht door haar vader
Fatou kwam als elfjarig meisje met haar vader naar Nederland, gevlucht voor de burgeroorlog in Angola. Twee jaar later verkocht hij haar. Ze zat jarenlang in een kelder en werd stelselmatig verkracht. De afwijkingen van haar kindje herinneren Fatou elke dag aan de drugs die ze toegediend kreeg.

Xioung: verkocht aan mensenhandelaren
Xioung werd op haar vijfde door het Chinese weeshuis waar ze verbleef verkocht aan mensenhandelaren. Als vijfjarig meisje wordt ze al gedwongen seksuele diensten aan te bieden. Tot haar vijftiende wordt ze steeds weer doorverkocht aan andere mensenhandelaren en werkt ze in Azië en Europa in de prostitutie.

Maya: geroofd uit een vluchtelingenkamp
Maya is 15 als ze in de burgeroorlog haar zoontje en ouders kwijtraakt. Ze komt terecht in een vluchtelingenkamp. Op een dag zet een soldaat een geweer op haar hoofd en beveelt haar mee te komen. Ze wordt naar een blanke man gebracht, bij wie ze seksuele handelingen moet verrichten. Later neemt de man haar mee naar Nederland, waar hij haar op het vliegveld aan een andere man verkoopt.

Olivia: opgesloten en veelvuldig verkracht
Olivia uit Soudan is jong en hoogzwanger, over vier weken wordt ze moeder. Achter deze ‘blijde verwachting’ schuilt echter een wrange werkelijkheid. Olivia werd slachtoffer van mensenhandel en zwanger door verkrachting. In Soudan en Nederland werd ze opgesloten en misbruikt. Ze wist te vluchten en vecht nu voor een goede toekomst.

Nee, dit is geen fictie. De bovenstaande verhalen zijn echte geschiedenissen. Van slachtoffers van mensenhandel. Slachtoffers die een toekomst verdienen.
Een toekomst die Fier Fryslan deze slachtoffers wil helpen bieden.
Om deze slachtoffers te helpen een nieuwe, betere en veilige toekomst op te bouwen bouwt Fier Fryslan aan ‘De Garaasje‘, een nieuw centrum voor kinder- en mensenhandel.
Daar is geld voor nodig.
Jouw geld.

Je hoeft niet het hele gebouw te betalen, maar een steen zou een mooi begin zijn!

Oerlemans houdt De Erfenis in de kast

De eerste serie ligt al klaar. Toch zal volgens een insider bij Eyeworks, het productiebedrijf van Reinout Oerlemans, de eerste aflevering van ‘De Erfenis’ dit jaar niet op de Nederlandse televisie te zien zijn.
Heeft Oerlemans na de kritiek op ‘24 Uur tussen leven en dood‘ en het afblazen van de ‘Pleegkindshow‘ van John de Mol last van slappe knieën?

Wat is ‘De Erfenis’?
De Erfenis is een realityshow die draait om hebberigheid en egoïsme, het format is als volgt:
Stel, een door familie totaal genegeerde en zelfs gehate terminale bejaarde wint 10 miljoen in een loterij.
Wat gebeurt er wanneer de familie hier lucht van krijgt?
In het woninkje van de nu heel welvarende bejaarde is het ineens een komen en gaan van familie en ‘vrienden’. Iedereen weet dat opa of oma nog geen maand meer te leven heeft.
De grote vraag is uiteraard: wie lukt het om de erfenis van 10 miljoen in de wacht te slepen?

Het woninkje is volgehangen met verborgen camera’s. In de woonkamer, in de keuken, op het toilet, op het binnenplaatsje en zelfs in het kleine schuurtje. Niets ontsnapt aan het oog van de camera.
Maar niet alleen in de woning wordt gefilmd. Ook worden alle familieleden en vrienden die zich aandienen 24 uur per dag gevolgd. En om het nog spannender te maken worden familie en vrienden stelselmatig onder druk gezet.
Er vallen onverwachtse aanslagen op de mat, er dreigt verlies van werk en er dienen zich ‘once in a lifetime’ kansen aan. Kansen die wel een investering vragen uiteraard.

Het terminale oudje weet overigens van niets. Alles gebeurt achter haar rug om. Om te garanderen dat er geen roet in het eten gegooid wordt is bewust voor een dementerend oudje gekozen. Haar financiele bewindvoerder is een medewerker van Eyeworks.
Uiteindelijk bepaald een jury van bekende Nederlanders wie er met De Erfenis vandoor gaat.
De winnaar is niet per se degene die zichzelf het best bij het oudje als potentiële erfgenaam weet te presenteren, met het zwartmaken en saboteren van de andere kandidaten vallen ook heel veel punten te verdienen.

Waarom gaat ‘De Erfenis’ niet door?
De insider: “De realiteit overtrof de verwachtingen in die mate dat de angst reëel is dat de banden na uitzending zullen moeten worden afgestaan aan justitie. De conclusie is getrokken dat Nederland nog niet rijp is voor ‘De Erfenis’ Jammer hoor, het is fantastische televisie!”

Er bestaan geen ‘trek mijn steunkousen even aan’ apps Minister Schippers!

Volgens onze minister van volksgezondheid Schippers is er niet veel geld te halen bij ziekenhuizen omdat het ‘stelsel daaronder in de basis wel deugt’. Beter kun je op ouderenzorg besparen, die zorg moet je namelijk niet door ‘dure instellingen’ laten doen, maar door ‘sociale netwerken’.

Allebei de beweringen zijn volslagen onzin.

In de eerste plaats deugt het stelsel onder onze ziekenhuizen helemaal niet.
Ziekenhuizen zijn ‘betermaakfabrieken’. Net als garages gaan ziekenhuizen door met repareren tot de bereidheid ophoudt om er voor te betalen. Kettingrokers die na de 4e dotteractie nog met infuus in de arm richting de rookruimte schuifelen. Mensen die dagelijks 50 kilo overtollige blubber in de vorm van vet meesjouwen die iedere week op de poli van de orthopedie rondhangen. Zware drinkers op de wachtlijst voor een nieuwe lever.
Net als de garage boeit het het ziekenhuis niet hoe je met je lichaam omgaat, er wordt gekeken of de schade te repareren valt. Net zolang tot de rekening niet meer betaald wordt.
Een ziekenhuis wil, net als iedere andere organisatie, groeien en bloeien.
Het gezonder maken van mensen helpt daar in de basis niet aan mee.
Dat deugt dus gewoonweg niet.

In de tweede plaats zijn er geen ‘sociale netwerken’ meer die de zorg van ouderen kunnen overnemen. Tegenwoordig is er nog slechts sociale media. En via sociale media kun je de ouderen niet verzorgen. Er bestaan geen ‘trek mijn steunkousen even aan’ apps.
Wij leven in een geïndividualiseerde maatschappij. Het succes van sociale media is ook een teken van ons onvermogen om nog tijd en gelegenheid vrij te maken voor elkaar.
Er wordt geleefd op agenda’s. Wij wonen ook allang niet meer in het zelfde dorp als onze vader en moeder. Als er voldoende ‘sociale netwerken’ zouden zijn dan zaten de crèches ook niet vol.

Er gaan gigantische bedragen naar de zorg en daar moet wat aan gebeuren.
Het stoppen van het depersonaliseren van zorg- en hulpverlening kan daar verandering in brengen.
We zullen de discussie moeten gaan voeren of een 4e hartoperatie gerechtvaardigd is bij die patiënt die niet bereid is de oorzaak van zijn hartfalen weg te nemen.
We zullen de discussie moeten gaan voeren met de generatie die nog betaalt en moet gaan betalen voor de zorg die zij later nodig hebben en waar zij menen recht op te hebben.
We moeten geen discussie voeren over de rug van de generaties die een heel leven lang gewerkt en betaald hebben om het recht op een behoorlijke oude dag te verwerven.

Farmakul! (Deel III) Brief aan Orphan Europe

Lees hier Farmakul Deel I en hier Farmakul Deel II.

Geacht heer de Baets,

Het (Nederlandse) NOS journaal van 3 augustus bracht een item waarin ons werd voorgehouden hoe een apotheker zich gedwongen voelde te stoppen met het leveren van een medicijn tegen NAGS deficiency. Deze apotheker produceerde een zelfgemaakt medicament, voor wat betreft bestanddelen en werking gelijk aan het door uw bedrijf Orphan Europe geproduceerde Carbaglu.
Het grote verschil tussen het medicijn van de apotheker en Carbaglu is de prijs; het medicijn kost € 3.000 per jaar bij de apotheker tegen € 150.000 per jaar bij Orphan Europe.
U vertegenwoordigde Orphan Europe in dit nieuwsitem en legde ons uit waarom uw product 50 (!) keer zo duur is.

Uw optreden bij het NOS journaal heeft bij mij nogal wat vragen opgeroepen.
Deze vragen wil ik u graag voorleggen en ik hoop dat u even de tijd wilt nemen om mijn vragen te beantwoorden:

U zegt in het NOS journaal dat Carbaglu onder andere zo kostbaar is ‘omdat Orphan Europe dit medicijn maar aan 40 mensen wereldwijd levert’.
Ik snap dit niet goed. De apotheker leverde het toch maar aan 1 patiënt?
Ik heb altijd gedacht dat een product juist goedkoper wordt als je er meer van maakt?
Daarnaast is Orphan Europe wereldwijd de enige toegelaten producent van een middel tegen NAGS deficiency.
Kunt u aangeven welke middelen die andere patiënten met NAGS deficiency dan slikken?
Er zijn immers alleen in Europa al 50 patiënten?

U vertelt ook dat uw bedrijf ‘minimale’ winsten maakt op Carbaglu. U zegt letterlijk: “De apotheker heeft uiteraard niet alle kosten die wij er aan hebben. De winsten die er aan verbonden zijn zijn heel miniem, en ons bedrijf spendeert die winsten dan ook aan opleiding van medische mensen.”
Ook dit begrijp ik niet goed.
Orphan Europe is onderdeel van het beursgenoteerde Recordati.
In het halfjaar rapport 2012 van Recordati staat onder andere te lezen dat 6,9% van kosten van Recordati voor rekening van Onderzoek en Ontwikkeling (R&D) komen. Er gaat 5,4% naar Algemene en Administratiekosten (G&A) volgens het rapport.
Daarentegen voert Recordati 30,7%, ofwel € 128.988.000 ‘verkoopkosten’ op, bijna net zoveel als de kosten van de inkoop (35,1%).

Om het voor mijzelf simpel te maken:
Van elke euro omzet wordt 35 cent gebruikt om grondstoffen in te kopen, 7 cent besteedt aan onderzoek en ontwikkeling, 5 cent gaat naar de administratie en het kost 31 cent om uw product aan de man te brengen.
Blijft er nog een brutowinst van 22 cent over.
Of reken ik verkeerd?

Wat mij verder in de nieuwsuitzending niet helder werd is waarom Orphan Europe de voornoemde apotheker wil beletten het goedkope middel te verstrekken. Welke motivatie zit daar nu achter?
Een juridische reden kan het toch niet zijn, getuige de rechtszaken die Orphan Europe tegen de apotheker aangespannen heeft en verloor?

Ik zie uw reactie met belangstelling tegemoet!

Met vriendelijke groet,

Arno Wip