Tag: eten

Gekruide Aardappelmousse

Je maakt wel eens wat en dus loop je het risico dat het een keer mis gaat.
Ik wilde aardappelkroketten maken, maar de puree was niet stevig genoeg.
Dan kun je de puree weer gaan verstevigen, maar ik deed dat niet. Ik maakte van de nood een deugd.

Ik haalde de staafmixer en een hand verse basilicum door de puree tot …

Wilt u het complete recept samen met tientallen andere lekkere recepten als eBook? Download dan ‘Koken Zonder Pakjes’ van Berend Quest!

Ja maar, hullie doen het ook hoor!

Tenenkrommende titel, ik weet het.
Het is de reactie die ik verzuchtte toen ik ‘10 Tegenstrijdige waarheden over megastallen‘ las op Netwerk Platteland.
Wat een droef-kinderlijke onzin vergelijkingen die ons burgers moeten overtuigen dat megastallen helemaal niet eng, schadelijk, naar, dieronvriendelijk, milieuvervuilend, ziekteverwekkend of gewoon goor zijn.

‘Heb jij aan de koek gezeten Kareltje!!??’
‘Ja, maar hij heeft ook koek gepikt mama!!’
Dat niveau. Mijn kinderen zijn er inmiddels overheen. Maar goed, die zijn dan ook al 11.

Ik vind het niet nodig om die 10 vergelijkingen hier te gaan afpellen. Leest u het stuk zelf maar, u kunt het net zo goed als ik. Ik geef alleen de eerste vergelijking als voorbeeld:

1: De enorme aantallen dieren op één plek zijn schrikbarend.
De enorme aantallen mensen in steden zijn schrikbarend. Ook zorg, onderwijs, winkelen en vermaak organiseren we in steeds grotere instellingen.

Vergelijkingen ja, meer zijn het niet. Het heeft niets met ‘waarheid’ te maken.
Waarheid staat altijd tegenover onwaarheid.
‘Waarheden’ vergelijken met andere ‘waarheden’ met duidelijk als achterliggende gedachte om jouw waarheid daarmee geaccepteerd te krijgen is zwak en niet meer dan een bewijs dat het je ontbreekt aan heldere argumenten.

Als je voor megastallen bent geef dan 10 argumenten voor megastallen.
Of ontkracht met 10 argumenten andere meningen over megastallen.

Jouw ‘waarheid’ aan de man brengen door – om te beginnen – megastallen te vergelijken met zorginstellingen maakt jouw ‘waarheid’ bij voorbaat waardeloos.
Dat is, zonder enige waarde.

Met de vlam in de pijp uit

In het Vlees Magazine wordt bericht over wegrestaurant ‘Frans op den Bult’ in Deurningen (dat ligt, hoe kan het anders, in Twente) dat een bijzondere maaltijd voor truckers gaat serveren.
Truckers, u weet wel. Dat zijn die met overgewicht kampende en aan hartklepvervetting leidende ridders van de weg.

Voor deze jongens heeft Frans op den Bult dus iets nieuws bedacht: de Bullshitschnitzel.

De afmetingen zijn 50 bij 30 centimeter en het gewicht is een kilo. Een kilo schnitzel dames en heren, en wie hem weg weet te werken in minder dan 30 minuten krijgt € 7,50 retour.
De snelste eter van de maand krijgt zelfs een waardebon van € 15 en de snelste eter van het jaar een LCD televisie.

Op naar een snelle dood. Met de vlam in de pijp uit.

(Dit succes wordt uitgebouwd uiteraard. Over een paar weken kun je een te gekke alcoholtester winnen als je naast de schnitzel ook nog eens in 30 minuten 15 halve liters Grolsch weet weg te slikken.
En als het je lukt om daarna de vrachtwagen heel in Almelo te krijgen krijg je daar van café ‘Plop’ nog een halve liter pure graanjenever. Moet je wel ter plekke opdrinken. Je krijgt er overigens een portie bitterballen bij, 135 stuks. Met majo.)

Spaghetti in een mouwloos hemdje


Er wordt reclame gemaakt voor pastasaus in een potje. De belangrijkste boodschap van deze reclame is dat de saus de pasta maakt. En dat is zo. Tenminste, als je van die goedkope, gedroogde voorverpakte herrie eet.

Maak je de pasta zelf (heus, het is maar een kwartiertje werk als je een beetje geoefend hebt) dan wordt het een ander verhaal. Dan is de pasta van zichzelf al een traktatie en kan de saus echt minder dominant worden.
Overigens, dat spul uit een potje gooi ik niet over mijn verse pasta.
Dat is zoiets als espresso met veel melk, slagroom en suiker: het slaat nergens op.

Vandaag dus spaghetti met een mouwloos hemdje. Het gaat hier tenslotte om de pasta en dus doen we er iets bij waar je doorheen kunt kijken. Iets dat niet te overheersend is.
Fruit een (lente)uitje, een paar tenen knoflook in olijfolie en wat oregano, zout en peper.
Bak een onsje gerookte spek en blus dit af met witte wijn en een bouillonblokje.
Schil een courgette, snijd in kleine blokjes en doe dit bij de ui en knoflook, zacht vuurtje 10 minuten sudderen.
Ontvel een grote vleestomaat, ontdoe het van de weke delen en snijd in kleine stukjes.
Spekjes erbij en klaar.

Serveren met geraspte kaas (parmezaan) en bijvoorbeeld met wat varkenshaas uit de oven.

Eet lekker.

POEPIE? POEPIE!? KAK!!!

We zijn als land nu definitief afgezakt tot het niveau kabouter Plop.

Wij, de ouders van de moderne kinderen, weten helemaal niets, en we kunnen niets meer.
Hoe vertel ik het de kinderen?
Het is de vraag die de moderne ouder niet meer los laat. De volksgezondheid kwam in het geding, de productiviteit van de BV Nederland stortte in elkaar. Honderdduizenden jonge moderne ouders liepen, ook ‘s nachts, nog maar met één vraag bonkend tegen de wanden van hun toch al zo overbelaste schedel: ‘Hoe – in Godsnaam! helpt u mij Goede Vader!! – vertel ik het de kinderen?!?!’

Wat we de kinderen moeten vertellen?
Nee, het gaat niet om uw kind te behoeden voor AIDS. Het is niet de vraag hoe je zoonlief duidelijk maakt dat een meisje versieren iets anders is dan GHB in haar cola gieten.
Nee, het gaat ook niet over seksuele voorlichting.
Of over de dood van opa.
Of dat pappa en mamma toch maar eens gaan scheiden.

De vraag is hier hoe je aan je kindertjes moet vertellen dat gezond eten minder buikklachten geeft.
Want dat kunnen wij niet. Daar hebben wij ‘Poepie‘ voor nodig.
Poepie heeft een hele website waar de kindertjes wordt verteld dat je gezond moet eten, en dat je dan beter poept. En dat je dan minder buikiebuikiepijntje krijgt!!
Dat wordt je kinderpinderke dan vertelliebellie door dokter Buik! Jaha en door de kruidenier, jaha, dat is een meneer die heet Vezel!
Fijn hè?

En dan straks, als pappie en mammie weer een bak patat en een hamburger op tafel zetten, dan zeggen Hermieneke en Greetje natuurlijk: ‘Nee mammie en pappie, wij hebben liever een donkere volkoren bruine boterham, want daar zitten veel meer goede vezeltjes in, en dan kunnen wij beter poepiedoepie *leuke scheetgeluidjes* doen en hebben we veel minder buikiepijn. Dat hebben wij gezien op Poepie, gehoord van dokter Buik en kruidenier Vezel. En we hebben het gemeten op de buik-fijn-meter.’

Nou kinders, als jullie nou even op de website van Poepie gaan kijken dan kijken wij ondertussen naar ‘Help! Mijn kind is te dik!’
Leren we allemaal wat vandaag.