Tag: crowdsourcing

DOE MEE: Een soort van Blogparel 2012

blogparel-500

Het Blogbal 2013 wordt deze keer gehouden op 12 maart 2013. Het Blogbal is hét event waar bloggers, facebookers, twitteraars en andere ‘online schrijverts’ elkaar in ‘real live’ kunt ontmoeten.
Noteer dus even in je agenda.

Traditiegetrouw worden tijdens het Blogbal ook de ‘Blogparels’ uitgereikt. De verkiezing van de Blogparels wordt normaliter georganiseerd (en niet te weinig gesponsord) door Peter. Peter slaat dit jaar een keertje over, maar om nu helemaal niets te doen, dat vonden we een beetje te gek.

Daarom organiseert Berend Quest samen met het Blogbal dit jaar ‘Een soort van Blogparel’.
En we nodigen iedereen van harte uit om ons te helpen de mooiste blogs van 2012 in het zonnetje te zetten!

Hoe nomineer je een blog?
Heb je een fantastisch blog geschreven, of heb je in 2012 een fantastisch blog gelezen en je wilt dat blog nomineren? Stuur dan de link in via het formulier onderaan deze pagina.
Dit kan tot 10 februari 2013, of eerder wanneer de teller 100 (verschillende) ingezonden blogs haalt.
Wees er dus snel bij, want vol = vol!

En dan?
De bloggers van wie een blog is genomineerd krijgen een uitnodiging om mee te helpen het beste blog te kiezen. Iedere blogger mag 3 stemmen uitbrengen, maar uiteraard niet op het eigen blog.
De 3 blogs met de meeste stemmen zijn de winnaar.

Dus het ‘publiek’ doet niet mee?
Jawel. De complete lijst wordt eind januari gepubliceerd en daar mag iedereen zijn of haar stem uitbrengen. Er komt dus ook een publieksprijs.

Ehhh, prijzen?
Uiteraard gaat het hier vooral om De Eer!
De winnende bloggers krijgen de gelegenheid hun stukje voor te lezen op het blogbal.
Daarnaast zal er een e-bookje verschijnen met de 50 hoogst gewaardeerde blogs.
En wie weet krijgen de winnaars ook nog een prijs uitgereikt (sponsoren kunnen zich HIER melden!).

Zijn er verder voorwaarden?
Jazeker, maar niet veel!
Hier komen ze:

  • Het blog moet geschreven zijn in 2012,
  • Het blog is niet geschreven door een ‘professioneel’ blogger, dat wil zeggen; een blogger die voor zijn blogs betaalt wordt,
  • Het blog is niet langer dan 500 woorden. Dit is geen absolute grens, maar te lange blogs kunnen zonder verdere uitleg buiten mededinging worden gehouden.
  • Je kunt als lezer net zo veel blogs nomineren als je wilt. Als blogger kun je maar één van je eigen blogs nomineren.
  • Blogs worden genomineerd en gepubliceerd zoals ze worden aangeleverd. Dus inclusief taal- stijl – en tikfouten.
  • Je mag er verder van denken wat je wilt, maar de uitslag staat niet ter discussie.

[icon name=icon-pencil] Gebruik dit formulier om een blog te nomineren!
Mocht het formulier problemen geven klik dan hier om jouw inzending te mailen!

USA Trip 2013: Jouw tips zijn Welkom!

We hebben allemaal wel een paar dromen. Een van onze dromen is om per camper een paar weken met het hele gezin door de USA te trekken. Volgend jaar maken we deze droom waar.
(Nu kan dat nog, zonder aanhang en kinderen die niet meer met ons mee wensen te gaan ;-)

Er ligt nog niets anders vast dan het plan om het te doen. En dat we het binnen de schoolvakantie moeten doen.
Zo’n vakantie is niet alleen een vrij kostbare zaak, de USA is enorm groot en is veel meer wat je gezien moet hebben, dan dat je kunt zien in een week of 3.

We zijn al een tijdje bezig ons te oriënteren, maar ik bedacht mij ook dat er onder de lezers van mijn blog, volgers op Twitter en andere sociale media heel veel ervaring en kennis moet liggen.
Waarom vraag ik jullie niet om advies, was mijn gedachte.

Dus, heb je tips, zinnige adviezen, plaatsen die je niet mag missen, voedsel dat je gegeten moet hebben, tips hoe en waar je de voordeligste tickets boekt en/of alle andere wetenswaardigheden die ik vergeet: laat het weten!

Dit is ongeveer het plan (maar weinig ligt 100% vast):
We gaan ongeveer 3 weken in de periode 6 juli – 25 augustus 2013
Het idee is om te vliegen naar New York, een camper te huren en deze in Miami weer in te leveren.
Van Miami vliegen we weer terug.

Heb jij tips die ons kunnen helpen de tickets zo goedkoop mogelijk te houden?
Weet jij plaatsen die wij echt moeten zien?
Zijn er dingen die we beslist niet moeten doen?

Jouw tips zijn van harte welkom!
Uiteraard kunnen je tips als reactie achterlaten, dan hebben niet alleen wij, maar anderen er wellicht ook nog iets aan.

Vrijheid is als voorrang in het verkeer

Vrijheid is een tegenstrijdigheid.
Vrijheid is immers helemaal persoonlijk. Wat vrijheid voor de één is, is gevangenschap voor de ander. Er zijn bijvoorbeeld mensen die zich ‘vrij’ voelen wanneer zij niet gebonden zijn door een (liefdes)relatie. Ik voel mij daarentegen pas vrij sinds ik niet meer op jacht hoef.
Omdat we niet alleen zijn maken we afspraken hoe we met elkaar omgaan. Willen we een zekere vorm van vrijheid kunnen beleven dan zullen we met elkaar moeten afspreken wat wel en wat niet kan.
Doe we dat niet, dan is er geen vrijheid, dan heerst chaos. Maar door afspraken te maken beperken we elkaars vrijheid. Dat dan weer wel.

Vanmorgen vroeg ik aan mijn volgers op Twitter: “Wat is voor jou vrijheid? In 140 tekens graag.”
Ik vroeg dat omdat ik zelf al een tijdje in mijn hoofd heb dat vrijheid niet bestaat. Niet bestaat omdat het niet kan bestaan. We zijn met teveel. We zijn sociale dieren. We zullen altijd in elkaars omgeving verkeren met onze individuele definitie van vrijheid. En we zullen altijd afspraken met elkaar maken om het voortbestaan van de sociale groep te garanderen. En daar past simpelweg de ultieme, individuele vrijheid niet bij.
Wij zullen nooit meer vrijheid ervaren dan de groep ons toestaat.
Het is niet onze individuele definitie die bepaald hoe vrij we zijn, maar onze gezamenlijke definitie die aangeeft waar de grenzen aan de individuele vrijheid liggen.
Vrijheid, in de pure zin van het woord, bestaat in mijn ogen dus niet.

Ik vroeg er mijn volgers op Twitter dus naar. En, ik kreeg een hoop leuke en interessante reacties. Een aantal reacties uit mijn mini-enquête heb ik hieronder weergegeven. Reacties van gelijke strekking heb ik weggelaten.
Het gaat over vrijheid, dus een antwoord kan nooit fout zijn, of goed.
Ik geef er wel een reactie op. Al was het maar om jullie te prikkelen.

Vrijheid is mijzelf bewegen binnen de normen en waarden die God gesteld heeft en mijzelf hierdoor vredig,kalm en vrij te voelen (Twettepet)

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: geloven in een god is voor mij een vorm van angst. Angst voor het onbekende, angst voor de dood, angst voor de zinloosheid.
En derhalve altijd een uiting van onvrijheid.

De mogelijkheid om je eigen toekomst te bepalen, onafhankelijk van je afkomst, geslacht, religie en sexuele geaardheid. (@Jemsmit)

Tja, dat is leuk gesteld. Maar, op welke leeftijd gaat dat dan bijvoorbeeld in?
Ik heb mijn kinderen (in ieder geval tot vandaag) geenszins ‘vrij’ opgevoed. ‘Ik ben de baas, ik ben papa en jij bent kind en jij luistert naar mij. Dat bepaal ik voor jou.’
Daar heb ik zeker geen spijt van. Kinderen groeien in een beschermde, gecontroleerde en in zeker mate beperkte omgeving op tot individuen die met vrijheden om kunnen gaan en vrijheden weten te waarderen.
Daar is opvoeding voor nodig, kinderen worden niet vanzelf ‘in volledige vrijheid’ groot.
Tenminste, ik geloof dat niet.

Je leven te leven zonder te denken aan wat anderen er van je gedrag vinden. Leven zonder te (ver)oordelen. (@MdKaatje)

Ok, hier spreekt dus uit dat je de ander niet persé nodig hebt om vrij te zijn. Maar helaas, daar is die ander wel voor nodig. Want niet alleen moet het jou lukken om niet te denken aan wat anderen van jouw gedrag vinden, maar die ander moet jou met jouw gedrag ook met rust laten. En, zo werkt het niet.
Het is een mooie individuele definitie van vrijheid, maar praktisch gezien – in de grote groep – een onhaalbare.

Vrijheid is voor mij: kunnen doen wat ik wil, zonder tegenstand van ziekte, regels of meningen van anderen. (@tuxeltje)

En dus onmogelijk.

Vrijheid is te kunnen doen wat je wilt zonder een ander schade toe te brengen op welk vlak dan ook. (@EricVerberne)

Je kunt niet ‘doen wat je wilt’ wanneer je tegelijkertijd een ander geen schade mag toebrengen ‘op welk vlak dan ook’.
Dat is geen vrijheid, dat heet een tegenstelling.

vrijheid is iedereen het respect gunnen zijn of haar vrijheid zelf in te vullen. En je eigen vrijheden niet op te dringen. (@Baklap2)

Ja, mooi. Alleen, hoe weten de anderen wat ik als mijn vrijheid zie, en welke ruimte ik daarvoor nodig heb als ik het hen niet mag ‘opdringen’. Ga je er van uit dat de ander jou die vrijheid zonder meer geeft?

Vrijheid is ervaren van een grenzeloos bestaan: Omgaan met grenzen terwijl alles is zoals het is. (@fotovandenatuur)

Die moet me nog eens uitgelegd worden, ik snap hem niet. Dit valt voor mij in de categorie ‘klinkt leuk, maar maak het eens praktisch’.

Vrijheid? Dat iemand eerst aan me vraagt wat ik ermee wil, voor iemand er wat mee doet. (@PJCokema)

Ehhh, het lijkt er een beetje op dat jij de vrijheid wilt om te bepalen of jij ergens wat mee wilt en dus of een ander ergens iets mee mag. Dat zul je vast niet bedoelen?

Jezelf kunnen zijn. (@pieter020)

Ik snap het. Maar geldt dat dan ook voor iedereen? Niet alleen homo’s en hetero’s, maar ook pedo’s bijvoorbeeld?

Zonder zorgen zijn omtrent uiten van mening, voorkeur en afkeer en durven maken van keuzes en stappen zonder angst. (@Caro_Geurtsen)

En? Ben je dat? Bij jij vrij? Ga je ooit zo vrij worden? Is het haalbaar? Voor jou, je kinderen of de mensheid in het algemeen?

Ultieme vrijheid: dat er door niets of niemand op je gewacht wordt. Even opwinding en dan leegte. Naar. (@MarianneWip)

Hé, nog niet gezien. Vrijheid, de ultieme vrijheid is naar. Er zijn vast mensen die hier wat van vinden.
Ik denk dat er heel wat inzit. De ultieme vrijheid staat misschien wel gelijk aan eenzaamheid.

Binnen bepaalde wetmatige kaders m’n eigen keuze maken. Kaders zijn nodig anders anarchie. Soms zijn kaders beperkend. (@twit_pik)

Iemand die vrijheid niet koppelt aan doen en laten waar je zin in hebt. Als dit de definitie van vrijheid is, dan kan vrijheid denk ik bestaan.

Vrijheid is slechts de illusie die ontstaat bij het overschrijden van grenzen die voor de massa gelden. (RobertdeRuijter)

Ik vind hem mooi. Heel mooi.

vrijheid: gedachten, woorden en daden niet laten beknotten door wat ‘normaal’ wordt geacht, mensen iets leren van jou ervaringen. (@Hemelwandelaar)

Ja, mooi natuurlijk. Maar dat niet ‘laten beknotten’, dat vraagt uiteraard kracht, weerstand, vechten. Dat is geen vrijheid, dat is strijd. ‘Mensen iets leren van jou ervaringen?’ Wat heeft dat precies met vrijheid te maken?

Vrijheid is dat je niet de behoefte hebt om, uit angst of ander negatief gevoel, een ander in zijn vrijheid te beperken. (@Zjanette)

Waarom die tussenzin? Zonder die tussenzin zou het wel eens heel dicht in de buurt kunnen komen van wat vrijheid misschien is: de vrijheid van de ander niet beperken.
Wat vindt u?

Ik kom overigens tot de volgende (voorlopige) conclusie:

Vrijheid is als voorrang in het verkeer, het moet je worden gegund.

Om de onmogelijkheid van vrijheid te ervaren gelieve u van A naar B te fietsen in een willekeurige stad.

O ja, en reuze bedankt allemaal!

Emoticons?… my (_*_)!!!

Emoticons, voor wie niet weet wat het is, kijk even hier (dank je @slijterijmeisje).
Er zijn weinig mensen die neutraal over emoticons zijn. Je hebt grofweg mensen die erg handig vinden en je hebt mensen die het ronduit verafschuwen.
Hoe dat komt is wel uit te leggen.

Mensen die de emoticon handig vinden vertellen je dat je er de boodschap een duidelijke ‘lading’ door kunt geven. Een lach, knipoog, frons of noem maar op welke emotionele lading je aan een bericht wilt toevoegen. Ook wordt gezegd dat het de boodschap kort houdt. Je hoeft niet te typen: ‘en dat vind ik lachen’, je typt gewoon de bijpassende emoticon.

De tegenstanders kijken daar wezenlijk anders tegen aan. Zij vinden dat je iets met behulp van taal duidelijk moet kunnen maken. Of dat een emoticon een diskwalificatie of onderschatting van de ander is. De ander moet zijn best maar doen om te snappen wat ik bedoel, hoor je ook. ‘Vroegtijdig klaarkomen’, vond ik een hele mooi argument tegen de emoticon (via @binnenstebinnen).

Eigenlijk, als ik de reactie zo lees, lijkt het er een beetje op dat de gebruikers van emoticons onzeker zijn of hun boodschap wel goed begrepen wordt en de bedoeling extra kracht willen bijzetten, en de emoticon hater is juist van mening dat hij wordt onderschat, als onvoldoende capabel wordt ingeschat om zelf de boodschap die hem of haar wordt toegezonden te interpreteren.

Kijk ik naar mijzelf dan gaat dit wel op.
Ik gebruik emoticons. Maar over het algemeen alleen wanneer ik of de ander niet voldoende kan inschatten en onzeker ben of de boodschap wel overkomt, of ‘geen zin in gezeik’ heb. Dat betekent: voor dat het verkeerd wordt opgevat zet ik er maar een emoticon bij.

Er zijn ook mensen bij wie ik NOOIT een emoticon zal gebruiken. Omdat het inderdaad alle spanning uit de communicatie haalt.
Mensen waarmee je van die taalgevechtjes voert.
Dan is iedere emoticon gewoon een verliespunt.

Wanneer ik je dus geen emoticons stuur, dan sta je bij mij heel hoog aangeschreven.

(Om gezeik, misinterpretatie, gemok en zure reacties te voorkomen zou ik achter deze zin eigenlijk de volgende emoticon moeten plaatsen ;-) Maar, dat doe ik dus niet)

(Met dank aan @G_Leeuwerke voor de geweldige titel!)

Via Crowdsourcing vind je nieuwe vragen, meer dan antwoorden

Op Marketingfacts staat een artikel van Hans Slender getiteld: ‘Voetbalclub bestuurd door de crowd’. Het vertelt het ‘succes’ van het inzetten van de ‘crowd’ om voetbalclubs te besturen. Dit zou in Groot Brittannië gelukt zijn, in Duitsland op weg zijn naar succes en in Nederland geïnitieerd, maar nog niet van de grond gekomen zijn.

Onder het artikel staat een prima commentaar van @andersfloor. Hij toont niet alleen feitelijk aan dat het met dat succes wel meevalt, tevens houdt Anders Floor een pleidooi tegen de ‘crowd’ als bestuurder van een onderneming.
Maar ik mis een belangrijk argument in zijn betoog.

De crowd levert niets meer op dan een gemiddelde mening
In de vorm zoals de experimenten met het besturen van voetbalclubs gaat het met crowdsourcing natuurlijk nooit wat worden.
Terecht wordt aangehaald dat in Nederland 16 miljoen bondscoaches rondlopen, die het allemaal beter weten dan de bondscoach die is aangesteld. Wanneer die 16 miljoen mensen – de crowd – gaat bepalen wie er moeten worden opgesteld en welke tactiek moet worden aangehouden, dan komt daar niet anders uit dat een voorspelbaar gemiddelde.
Zo werkt het niet.
En dat is ook geen crowdsourcing.

Stel je een land voor dat zich zou laten regeren door crowdsourcing. Sorry, maar daar komt helemaal geen donder van terecht. De reden is simpel. Mensen willen wel overal over meebrullen, maar zich ergens in verdiepen doen er maar weinig. Daarnaast, het zou een onmogelijkheid worden je overal in te verdiepen, we zouden geen economie meer over houden.
Ja, nee, zegt u dan. Maar niet iedereen mag zich overal tegenaan bemoeien, we krijgen wel specialistische crowds. Ja, uhm, een beetje zoals nu? Via verkiezingen of zo?

Crowdsourcing is prima, ik ben echt helemaal voor.
Ik maak er ook zo veel als mogelijk gebruik van, actief en passief.
Actief, door aan het Twitterpubliek, bloglezers en Facebook gebruikers vragen te stellen, passief door de ontwikkelingen op blogs, Twitter, Facebook etc. te volgen.
En het levert mij veel op.
Heel veel.

Vooral nieuwe vragen overigens.
En dat is het mooie en het rijke van crowdsourcing.
Alle input vanuit de crowd maakt met name duidelijk hoe weinig vragen je aan jezelf over een bepaald onderwerp gesteld hebt.
Er komen tientallen nieuwe invalshoeken en inzichten jouw kant op wanneer je jouw vraag in de ‘crowd’ gooit.

Crowdsourcing is perfect om je eigen vragen beter te stellen.
En het helpt je, met een beetje geluk, in de richting van de antwoorden.

Maar crowdsourcing als besturingssysteem van een organisatie?
Nee, ik zie het niet.
Maar, ik hoor graag uw mening.
Dat dan weer wel.