Categorie: Brieven

Lieve Youp

youpIn 2016 zag ik Paul McCartney op PinkPop. Sir Paul (hij wordt dit jaar 76!) is de pensioengerechtigde leeftijd al lang en breed voorbij. Toch heeft hij de energie – of wellicht de behoefte – optredens te blijven geven. Hij haalt niet iedere noot meer en ‘vernieuwend’ is hij al jaren niet meer. Maar Sir Paul staat er en doet zijn ding.

‘Let it be’ in de miljardmiljoenste herhaling.
En de rillingen liepen mij over de rug.
McCartney hoeft niets nieuws meer te doen. Paul McCartney schreef liedjes die zelfs 50 jaar later nog niets aan zeggingskracht, ontroering, genialiteit en overtuiging hebben verloren. Paul McCartney kan zichzelf blijven herhalen, tot de dood er op volgt.

Voor jou ligt dat anders Youp. Jij bent grappenmaker. Een gemaakte grap is geschiedenis en wordt nooit meer zo leuk als dat ene moment waarop je de grap met je publiek deelde. Jij bent één van de grootste grappenmakers die dit land ooit heeft gekend. Jij liet heel Nederland lachen èn huilen om Flappie (1981) en jij vernielde Buckler (1989). Ook ik heb meerdere jaren tranen gelachen om jouw (oudejaar)conferences. Ik durf te zeggen dat ik een groot fan ben. Ik hou van jou Youp.

Gisteravond keek ik naar je oudejaarsconference en ik werd een beetje verdrietig. Het was mij ineens pijnlijk duidelijk. Waar Paul McCartney zijn liedjes eindeloos kan herhalen wordt het bij jou een beetje sneu. Buckler is bijna 30 jaar geleden Youp. En als je daar in 2017 weer naar gaat verwijzen wordt het een beetje zielig. Een ijsbeertje? Youp? Een ijsbeertje?? Echt?
‘Flikker toch op!!’ Echt, die ken ik nu wel.
Yoga knotje. Leenmatje. Manke kraanvogel.
Je zei het wel 4 keer Youp, maar het haalt het niet bij Bucklerlul.

Wees niet bang voor de stilte Youp. Ga genieten van je geld. Ga door met schrijven. Verzin een list.  Lul niet langer over de kroeg maar koop er een.
Kom ik een borrel bij de drinken.

Onderstaande tip aan jou vond ik overigens wel bijzonder grappig!

Youp tweet

Oproep: Sta op tegen de Noord Koreaanse praktijken van BREIN!

De stichting Brein heeft mij via de mail, de post en een aangetekend stuk gesommeerd ‘de exploitatie van uw proxyserver waarmee TPB (ThePirateBay) op internet beschikbaar wordt gesteld te staken en gestaakt te houden’.
Brein doelt daarmee op deze pagina die op dit weblog staat.

Wat is er aan de hand?
Brein heeft via de rechter afgedwongen dat Ziggo (waar ik mijn verbinding afneem) de toegang naar de website van TPB af moet sluiten. Ik heb, als Ziggo abonnee, dus geen volledige toegang meer tot het Internet.
Omdat ik het hier niet mee eens ben heb ik op mijn blog een ‘plug-in‘ geplaatst waardoor je, ondanks de afsluiting van Ziggo (of iedere andere provider die TPB heeft moeten afsluiten), toch gewoon TPB kunt bezoeken.
Dat is volgens de Noord Koreaanse denkers van stichting Brein ‘verboten’.

Volgens Brein gaat het er daarbij om dat TPB illegale downloads aanbied en dat dat verboden is.
Voor mij gaat het er om dat als een winkel illegale spullen aanbiedt, dit niet betekent dat je daarmee het recht hebt de wegen die naar die winkel leiden af te sluiten.
Volgens mij moet je dan de winkel sluiten en de boefjes die die winkel runnen aanpakken.

Dat het de industrie niet lukt om websites als TPB plat te krijgen is een probleem.
Het beperken van de toegang tot het Internet is principieel fout.

Als burger sta je dagelijks tientallen malen voor de keuze om iets te doen wat niet mag. Je mag niet harder dan 130 km per uur, maar je auto kan het wel. Je mag geen gestolen fiets kopen, maar hij word je wel aangeboden.
Of je een overtreding begaat is jouw keuze.
Autofabrikanten worden niet gesommeerd de snelheid van hun auto’s te beperken tot 130 km. Marktplaats wordt niet afgesloten omdat er gestolen fietsen te koop worden aangeboden.
Dat heet eigen verantwoordelijkheid.
En dat is een goede zaak.

Waar is de sommatie van Brein op gebaseerd?
Brein stuurt mij een sommatie met als bijlage een ex parte verbod (een uitspraak van een rechter zonder dat de gedaagde partij daarbij is gehoord) op de reverse proxy op dehomies.nl.
Dit verbod wordt door velen gezien als een zeer discutabele uitspraak zoals bijvoorbeeld te lezen is op Solv.nl door Milica Antic.

Desondanks heeft Brein het voor elkaar gekregen tientallen websites die de toegang tot TPB open hielden te intimideren door te dreigen met rechtszaken.
Afgelopen vrijdag de 13e is ook DePiratenPartij.nl, die zich niet liet intimideren, opnieuw ex parte, veroordeeld tot het verwijderen van de toegang tot TPB, op straffe van enorme dwangsommen.

En dan nog iets
Stichting Brein meent dat het beschikbaar maken van TPB door derden, zoals ik, niets te maken heeft met een principiële keuze, maar een ‘pubertstreek’ is. Letterlijk zegt Joris van Manen, advocaat van Brein hierover:
“We hebben er twee jaar over gedaan om The Pirate Bay via de rechter te laten blokkeren. En dan gaan een paar pubers dat vonnis direct en welbewust saboteren.”

Het openhouden van het Internet is geen ‘puberstreek’ zoals van Manen zo denigrerend wil doen geloven.
De vrije toegang tot informatie die op het Internet staat is een principiële zaak.
Als Brein vindt dat TPB van het Internet moet, dan moeten zij dit zien af te dwingen.
Het beperken van de toegang tot het Internet, om op die manier TPB onbereikbaar te maken is niet de weg.
Dat doen ze in landen als Noord Korea.
Wij leven hier in Nederland.

Wat nu?
Nu ga ik wellicht de volgende worden die een verbod van de rechter – waarschijnlijk ex parte – aan de broek krijg op straffe van € 10.000 per dag. Dus, ook de door mij gebruikte plugin zal ik dan moeten verwijderen.
Ik hoop echter wel dat er duizenden, en liever tienduizenden domeinhouders zijn die net als ik, in ieder geval zolang het kan, een vuist willen, kunnen en durven maken tegen deze idiote intimidatie praktijken van stichting Brein.

Je vindt de plug-in hier.
Tenzij ook die inmiddels door Brein ‘verboten’ is natuurlijk.

Van Goor, voor mama

Voorzichtig nam hij de punt van het potlood een moment tussen zijn glimmend wit gepolijste tanden. Hij zocht naar de juiste woorden. Zijn ogen gleden langs de witte tafel, staken de marmeren vloer over en bleven even rusten op een grote foto aan de wand. Hij was een moment afgeleid van zijn overpeinzingen en glimlachte. Zijn ogen fonkelden terwijl hij zachtjes fluisterde: ‘Ach, ik had het zo graag met ze willen doen hè, met de jongons.’
Maar goed, hij had werk te doen. Wat had hij ook alweer staan?

Hier is dan mijn laatste lied voor jou. / De melodie waar jij zo veel van houdt.

Niet slecht! Hij nam kordaat het potlood uit de mond en zette de punt weer op het papier. Hij schreef:

Waar geen woord meer in ontbreekt. / Geen noot in is gefacked.

Yes!! Yes!! Hij voelde de inspiratie buisen in zijn hart en in zijn hoofd. Woest schreef hij in één ademtocht de volgende twee zinnen.

De slot noot klank die jij nooit meer vergeet. / Mijn tranen heb jij altijd afgeveegd.

Zijn ‘Ja!’ klonk vervolgens als een ingehouden snik door de ruime villa.
Hij wist het, een nieuwe hit werd hier en nu geboren. Dit werd zijn meesterwerk. Dit werd zijn ‘Het Dorp‘, dit was zijn ‘Pastorale‘, zijn ‘Testament‘.
Hiermee zou hij herinnerd worden.

‘Jij was er bij mijn eerste stap’, ging hij door in zijn karakteristieke hoekige blokletters.
‘Jaaah’, zuchtte hij, ‘Dat is mooi hè mam?’ Hij boog zich voorover, zijn lippen tuiten zich en zijn ogen waren tot nauwe spleetjes toegeknepen terwijl hij naar de volgende zin zocht:
‘Jij was er bij mijn eerste stap / jij gaf mij ook de eerste klap, nee, ehhh, weet je nog hoe ik viel van de hoge trap? Nee, te lang. Ehh.. En wat ik na al die jaren nog niet snap? Nee. Buurman Lee dat was een Jap? Neuh, haha… Mijn eerste deken was een lap? nee, kom nou man! Concentreer je!! Ehh… Bij jou kreeg ik mijn eerste bordje pap? Hey, ja, ja… dat kan. Heel goed. Eens zien wat we nu hebben.

Jij was er bij mijn eerste stap. / Bij jou kreeg ik mijn eerste bordje pap.

Jahhh, ja! Briljant!
Topper!

Ehh, o nee. daar ben ik mee gestopt.

Lieve oma (1)

Lieve oma,

U bent nu al weer een tijdje dood en ik prijs mij gelukkig te weten dat er geen god, geen hemel en geen hel bestaat. Die teleurstelling is u derhalve bespaard gebleven.
Hier bij de levenden gaat alles gewoon zijn gangetje. We zoeken rijkdom en verdelen de armoede.
Dat doen we biddend of vloekend, vechtend of vluchtend, televisie kijkend of honger lijdend.

Op uw geliefde eiland Urk heeft men, na de schok van de brute moord op Dirk Post (die vast een neef, achterneef, of verre neef van u en mij is), de gelederen weer weten te sluiten.
De dader, Jaap van de H., is veroordeeld en blijkt al jaren in de ban te zijn geweest van het occulte.
Niet god, maar de duivel was hier aan het werk.
Dat moet ook wel, want welke god zou toestaan dat een puberjongen met meer dan veertig (!)  messteken om het leven wordt gebracht?

Verder heeft de ChristenUnie het voortouw genomen om alle Geestelijk Gehandicapte Urker Kindertjes (GGUK-ers) tussen 4 en 14 -en dat zijn er nog al wat- onder te brengen op Urker basisscholen.
U zou dat een goede zaak hebben gevonden. Immers, op het vaste land waar zij nu met busjes heen gereden worden, is lang niet altijd gegarandeerd dat deze lammeren god’s ook zuiver, dus christelijk onderwijs kunnen genieten.

Ik wil mijn briefje deze keer afsluiten met een leuk nieuwtje van Urk.
Wethouder Ben Visser heeft initiatief genomen voor een nieuwe onderscheiding! Het is de ´Orde van het Gouden Scholletje´ en is reeds voor de eerste maal uitgereikt. Het is een prachtig speltje en je kunt hem niet kopen. Een echte prijs dus!
Je wint de prijs wanneer je je verdienstelijk hebt gemaakt voor Urk en de vissector.

Voor nu laat ik het hierbij, maar ik heb mij wel voorgenomen u met enige regelmaat op de hoogte te houden van de ontwikkelingen hier en dan met name van die op Urk.

Waar u bent zal het Urker Weekblad wel niet bezorgd worden zoals in Den Helder wel gebeurde.

Dikke kus,
Berend.

Brief aan Ben

Beste Ben,

Vandaag is het alweer de 10e dag dat jij verder leeft zonder Alice. Verder leeft, omdat het leven nu eenmaal gewoon doorgaat, ook zonder Alice.
Wanneer ik jouw blog lees, wat ik dagelijks doe (en waarmee je vooral niet mag stoppen), dan zou je daaruit kunnen opmaken dat ‘het niet zo goed met je gaat’.
Ik wil je van deze plaats zeggen dat ik vind dat het wel goed met je gaat. En dat je dat ook kunt lezen, op jouw blog.
Je bent in diepe rouw, je hebt enorm veel verdriet en je mist Alice.
En, dat hoort ook zo. Het zou veel minder goed met je gaan als dit niet zo was.

Ook ik heb altijd moeite om woorden van troost te vinden.
Alles wat je zegt tegen iemand die net de liefde van zijn leven is kwijtgeraakt doet bij voorbaat onrecht aan de intimiteit van de relatie, wordt pathetisch, clichématig of kan volledig verkeerd worden uitgelegd.

Zo zou ik je bijvoorbeeld graag willen zeggen dat je nooit kunt kwijtraken wat je met Alice hebt beleefd, besproken, gemaild, gezien of beluisterd. Dat is allemaal nog steeds van jou en zal altijd bij je blijven.
Maar het zal in schril contrast staan met jouw beleving van dit moment: het mag dan allemaal wel zo zijn, maar er komt nooit meer iets meer bij!

Waarom ik dit schrijf is om je op het hart te drukken het onvermogen van ons, buitenstaanders, vooral te zien als een gebrek aan de juiste woorden. En niet zozeer aan een gebrek aan de juiste gedachte.

Ik wil je ook vertellen dat jij nu voor mij (en ik denk ook voor anderen) tot steun bent.
Je schrijft dagelijks op jouw blog en toont daarmee aan dat het leven inderdaad doorgaat. Ook nadat je het meest dierbare in je leven verliest.
Dat steunt mij, dat biedt mij troost en het geeft mij moed.

Ik zou heel graag willen afsluiten met een passend muziekje, maar ik doe dat maar niet.
Berend Quest eet veel en graag kaas, maar van klassieke muziek heeft hij echt geen kaas gegeten.

O ja, en als het even mag.
Ik vond die mevrouw op de crematie wel grappig.
Dat ze de microfoon nam en zei: ‘En dan vraag ik nu graag een minuut stilte’.
Ik bedoel, zo rumoerig was het niet.

Houdt moed Ben.