Conny op het Journaal
Zo moet het ongeveer zijn gegaan:
“Wie hebben we in Athene?” “Ehhh, we hadden iemand in Athene, maar die hebben we moeten laten gaan.” “Wat??!! We hebben niemand in Athene??? Nu??? we hebben niemand in het oog van de Europese storm, geen verslaggever in het centrum van de brandhaard die Giekenland heet?? Is dat wat je mij zegt?!?!?” “Ja, ehhh.. sorry baas. Ik kan kijken of Gerrie nog bij het Bronovo staat, dat die vanmiddag nog een vliegtuig pakt?” IK WIL NIET MORGEN IEMAND IN ATHENE, IK WIL GODVERDOMME NU IEMAND IN ATHENE!!!!”
*doodse stilte*
Jan van der Meijden, een 20-jarige stagiair steekt – met in zijn linker hand nog een doos oude dossiers die hij werd geacht te digitaliseren – voorzichtig zijn vinger op. De hoofdredacteur ziet Jan niet, maar ziet wel de ogen van de schare redacteuren die een beetje verbaasd naar de hand van Jan van der Meijden staren. Zijn blik valt op Jan en hij zucht. Dit wordt weer zo’n dag, denkt hij.
“Ja, zeg. Ik weet niet wie jij bent en wat je hier doet, maar als je moet plassen hoef je a) je vinger niet op te steken en B) het toilet vind je achter die deur daar.” Jan, een beetje bleek, stamelt: “Ehh, nou. U zoekt iemand in Athene en ik ken wel iemand in Athene. Ziet u, mijn broer heeft een vriendin en die haar ouders zijn gescheiden. En..” “Ja?? Enn??” “Ehh.. nou, die vriendin haar moeder is om tot rust te komen een paar weken naar Griekenland op bezoek bij een vriendin. En die vriendin woont al heel lang in Griekenland en is volgende de moeder van de vriendin van mijn broer heel erg goed op de hoogte van alle ontwikkelingen in Griekenland.”
*opnieuw doodse stilte*
“Goed. Alles beter dan niets. Hoe heet die vrouw??” “Conny Keessen meneer.” “Conny; dat bekt goed.Gaan we doen. Henk, stel een contractje op. Ilse: ik wil over 15 minuten live met Conny. Gea: jij helpt die Conny aan een beetje verhaal. Ik wil geen fuck-up in het acht-uur journaal.”
“Nou, waar wachten we op??? Go Go Go!!! Griekenland staat in brand. Let’s bring the news!!!”
Zo moet het zijn gegaan bedacht ik mij toen ik Conny Keessen deze week op de radio verslag hoorde doen uit Griekenland over de vluchtelingencrisis. Conny Keessen die ban-ke-la-des zegt als zij het over Bangladesh heeft. Conny die gewoon zegt dat de vluchtelingen er nog altijd zijn, als naar de actuele situatie wordt gevraagd.
Conny die gewoon Conny is.
Conny die volgens mij Nederland te woord staat tussen twee afwasbeurten door. Die tijdens het verslag bedenkt dat zij nog Swiffer doekjes moet kopen.
Conny die zo gewoon is dat ik haar heel bijzonder vind.
Zeg het maar!