Het Nederlandse Volk

Wommels-ongeval-630x315

Als een ding mij de afgelopen dagen duidelijk is geworden dan is het wel dat ik blijkbaar niet val onder ‘het Nederlandse volk’. Het Nederlandse volk staat namelijk langs de snelweg naar een stoet auto’s te klappen, het Nederlandse volk zit voor de buis om naar een landend vliegtuig te kijken en het Nederlandse volk rouwt. Ik niet. Sterker, hoe harder het Nederlandse volk rouwt, hoe meer afstand ik tot het Nederlandse volk voel. Ja, toe maar. Zeg het maar. Veroordeel het, want ook dat hoort bij u; het Nederlandse volk.
Ik zie gisteren op de televisie mensen worden geïnterviewd op de kermis van Tilburg. De vraag aan een man is hoe dat nu moet om vier uur. “Ik vind dat de hele kermis stil moet zijn, dat is wel zo netjes!” Andere mensen op die kermis kijken elkaar na de vraag even met schrik aan. Alsof zij zich op dat moment realiseren dat er een dag van nationale rouw is en om vier uur een minuut stilte wordt verwacht. “Stil zijn”, antwoord een van de mannen. De anderen knikken instemmend. We moeten respect tonen. De burgemeester van Tilburg is geroerd. Er viel inderdaad een indringende stilte over Tilburg.
Waarom je op een dag van nationale rouw op de kermis rondhuppelt vraagt niemand.

Voor mij is het allemaal te ver weg. Ik ken – gelukkig – geen mensen die zijn omgekomen in dat vliegtuig. Ik vind het verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar ik ben niet in rouw.

Vorige week werden op 4 kilometer van mijn huis 2 mensen doodgereden. Het is de provinciale weg van Bolsward naar Leeuwarden. Daar vallen veel doden, ieder jaar weer. Ik kende die mensen niet. En ja, ik vind het heel erg. Maar ik heb niet gerouwd. Ik heb geen minuut stilte gehouden en ik ga niet langs de weg staan te klappen als deze mensen begraven worden. Wel besef ik mij dan hoe verschrikkelijk dichtbij de dood is. Mijn kinderen steken deze weg met grote regelmaat over. Ik rijd iedere dag over deze weg naar mijn werk. Mijn kinderen kunnen de volgende slachtoffers zijn wanneer zij deze weg oversteken en er weer eens een of andere idioot met 100 kilometer per uur de kruising over jaagt. En ik kan de volgende zijn die op een van de kruispunten geen voorrang krijgt of die aanstormende Golf op de voorrangskruising niet op tijd ziet aankomen. Ik prijs mij dan gelukkig en realiseer mij dat ik voorzichtig moet zijn in de auto, mijn kinderen altijd een knuffel moet geven voor zij op de fiets stappen en mijn ouders weer eens moet bellen.

En precies dat is ook alles wat deze vliegramp met mij doet.

10 Reacties

  1. Wat een tunnelvissie heb jij Berend, jammer. Ook jammer is dat jij klaarblijkelijk ook veroordeelt. Iedereen gaat anders om met verlies… Laat dat een wijze les voor je zijn.

    Voor wat betreft een opzettelijk uit de lucht geschoten vliegtuig vergelijken met een ongelukkig voorval waarvan de bestuurder van een auto het duidelijk niet met opzet doet is mijns inziens erg kort door de bocht… De mensen van vlucht MH17 zijn oorlogsslachtoffers. Herdenken wij die niet ook iedere 4 mei? Ben benieuwd wat je mening daar over is…

    • Inderdaad, iedereen gaat anders om met verlies.
      Ik dus op mijn manier. En wie veroordeel ik?

    • Zo raar is die vergelijking van Berend met een ongeluk niet want dat was het gewoon. Of nou ja, gewoon.. Dit was een catastrofale clusterfuck van een aantal figuren die dachten een Oekraïens militair vrachtvliegtuig uit de lucht te knallen. Als men geweten had dat het om een passagiersvliegtuig ging had men waarschijnlijk nooit geschoten, niemand had daar wat bij te winnen dus wat mij betreft kunnen de termen oorlogsmisdaad, terroristische aanslag en andere warmongerwauwels zo de prullenbak in.
      Zelf heb ik overigens niets van het ‘rouwen’ meegekregen, er was een prachtige touretappe aan de gang en die leek me leuker om te kijken, weet ook niet of ik om vier uur wel stil was want zo vaak kijk ik niet op de klok. Wat ik wel weet is dat ik alleen rouw als ik bedroefd ben (Heel raar) en dat is eigenlijk alleen het geval als er mensen of dieren dood zijn waarvan ik hield. En dan rouw ik niet door met een geheven mobieltje langs de weg te gaan staan of door een minuut stil te zijn, zeker niet op commando.

  2. Jij veroordeelt het “Nederlandse volk” al bij voorbaat door te stellen dat “wij” jouw gevoel veroordelen.
    Misschien ben ik een uitzondering op de regel, want ik kan begrijpen dat je geen rouw hebt mede door het feit dat je -gelukkig- geen mensen kent die in dat vliegtuig zaten.

  3. Roberto la Verta

    24 juli 2014 op 13:22

    Laten we 1 dag per jaar een Nationale rouwdag invoeren, voor de ongeveer 1600 zelfmoorden die er zijn ten gevolge van het sociale beleid van deze regering(en).
    1 dag, dat is toch niet veel, zeker niet als je daarmee je medeverantwoordelijkheid mee afkoopt.
    Roberto

  4. Ik kan mij vinden in dit stuk. Nederland kan groot en “saamhorig” zijn in dit soort dingen. Maar blijkbaar niet groot genoeg om een juist beleid in het kabinet te kieze. Om in opstand te komen tegen onze eigen armoe en werkloosheid. Tegen alle zinloos geweld slachtoffers.
    Elke zinloos overlijden verdient aandacht. Maar moet dat door heel nederland gedaan worden? Moet alles er op aangepast worden? Toen mijn vader overleed stond ook niemand er bij stil.
    Het is erg, zeker gezien de omstandigheden waaronder onschuldige mensen overlijden. Maar zijn mensen die overlijden niet bijna altijd onschuldig?
    respect voor iedereen in leven is mij merr waard. Daar moeten we het maken, daar valt nog veel te halen. Wijzen naar een ander is makkelijk. Sta op en respecteer de wereld om je heen. Rouwen doet een ieder op zijn eigen manier! En ik wil niet verplicht worden om dat op “schijnvertoning wij nederland” voor de rest van europa te doen.
    Nogmaals RESPECT voor een ieder.

  5. Ik kan er ook niet zo goed tegen, maar dat is niet anders als voor het WK-voetbal. Natuurlijk schept zoiets saamhorigheid, alleen de mate is mij vaak een maatje te groot.

    In dit geval lijkt het ook een inleiding tot een groter conflict in dat deel van de wereld. Dwz onze saamhorigheid wordt ook gebruikt om aan de Ukraine, Rusland en de opstandelingen te tonen hoe erg we het vinden. Daar is niets mis mee. Alleen krijgen we in NL wel zeer eenzijdig nieuws te horen. Zelfs de info op de website van Malaysian Airways, dat deze vlucht door het luchtvaartcentrum van Kiev moest zakken tot het laagste niveau en dus het hoogste risico, komt hier niet in het nieuws.

    Wat wel in het nieuws komt is onze Hoop-Scheffer in bange dagen. Volgens hem moeten we nog meer wapens aanschaffen, terwijl de Navo al een enorme voorsprong heeft op de Russen. Het probleem met meer wapens is dat het ook vaker mis kan gaan en dit incident lijkt mij daar een typisch voorbeeld van. Normaal gesproken lachen we onze Jaap weg, maar het huidige sentiment zorgt ervoor dat dat nu niet het geval is.

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.