Thea, van Tena

“Goedenavond, u spreekt met Thea, van Tena.”
“Thea van Tena?’
‘Ja, van het incontinentiemateriaal.”
“Het wat?’
“Het incontinentiemateriaal dat u gebruikt, uw ehh, luiers.”
“Wat moet jij met mijn luiers?’
“Nee, ik bel u vanwege uw luiergebruik.”
“Huh?”
“Ziet u, u maakt gebruik van ons incontinentiemateriaal en nu..”
“U bedoelt die luiers?”
“Ja, u maakt gebruik van onze luiers en nu..”
“Ho eens even! Wat is dit voor onzin? Ik gebruik helemaal jouw luiers niet! Ik heb mijn eigen luiers!”
“Nee, u begrijpt mij verkeerd. Ik bedoel niet mijn luiers, maar die van ons; van Tena. Het merk. Tena luiers.”
“Jij belt mij omdat ik Tena luiers gebruik?”
‘Ja, precies ja.”
“Mag dat niet dan?”
“Natuurlijk mag dat mevrouw, heel graag zelfs. Maar wij doen onderzoek naar de hoeveelheid luiers die u gemiddeld gebruikt.”
“Zit je mij nou in de zeik te nemen?”
“Nee, nee. Zeker niet! Het is een serieus onderzoek!”
“Ja, ja.”
“Echt. Wij onderzoeken hoeveel incontinentiemateriaal mensen nu echt nodig hebben.”
“Nou, net zoveel als dat ik gebruik natuurlijk!! Of denk je dat ik het lekker vind zitten of zo??”
“Nee, maar misschien gebruikt u een te lichte, of juist te zware luier. We willen dus goede afstemming. De juiste patiënt, de juiste luier zeg maar.”
“Wacht effe Thea van Tena, pak ik een schone luier. Voor ik mijn broek pis van het lachen! Hahaha, wat een grap.”
“Gebruikt u altijd luiers, of bijvoorbeeld alleen ‘s nachts?”
“Hahaha, nee. Alleen op woensdag- en vrijdagavond.”
“Werkelijk?”
“Ja, vanwege de bingo.”
“De bingo zegt u?”
“Ja, de bingo. Doet iedereen daar. Je moet ook wel. Je wordt gewoon gedwongen.”
“Ik begrijp u niet.”
“Zij van de Vries begon er mee. Nou, en dan kun je niet achterblijven hè. Als je ook eens iets wilt winnen tenminste.”
“We praten nog steeds over luiers, toch?”
“Jazeker! Kijk, als je ouder wordt ga je lek, als vrouw. Ik bedoel, je gaat niet meer piesen, maar wel vaker. Je onderstel ken minder druk hebben zeg maar. En dus moet je vaker gaan. Nou, en bij de bingo zitten we met 65 van de lekkende bessies, dus we hielden zo’n beetje om de 10 minuten een plaspauze. Doe je dat niet, dan gaat het na een uur al aardig zuur ruiken zeg maar.”
“Ja?”
“Nou, en toen begon die van de Vries te zeuren. Dat dat toch niet nodig was, dat zij altijd uit haar spel gehaald wordt door al die pauzes. En dat zij het toch ook gewoon ophield.”
“Tja, niet iedereen hee..”
“Tot dat we er achter kwamen dat ze een grote luier om had!! Ja kijk, zo kennen wij dat ook natuurlijk. Dus sindsdien draag ik een luier, bij de bingo. Net als iedereen trouwens. Heeft veel voordelen ook hoor. Lekker zitten, sherrytje er bij en eenmaal weer tuis gaat de natte klets zo, ploep, in de pedaalemmer.”
“Maar, u heef..”
“Ik gebruik er dus iedere bingo één.”
“Oh, dus twee per week?”
“Nee, ben je mal. 128!”
“128 Luiers?”
“Ja.”
“PER WEEK???”
“Ja, natuurlijk! Allemaal één, per bingoavond.
Behalve die van de Vries natuurlijk, die valsspeler.
Die koopt ze zelf maar.”