Niets II

Niets kon zijn stemming bederven. Niet het waterkoude en gure decemberweer, niet de verplichte familiebezoekjes die hem deze maand te wachten stonden, zelfs niet de troosteloze economische doemscenario’s die hem iedere dag via de media ingepeperd werden. Hij had een wereldslag geslagen. In zijn binnenzak, beschermd tegen de striemende regen brandde zijn smartphone met die ene e-mail die zijn leven in één keer kleur had gegeven. Waar de mensen om hen heen de donkerte, de grauwheid en de koude trotseerden zag hij vrolijke lichtjes, voelde hij een gloeiende warmte van binnen en zag hij de humor van al de hem omringende somberheid. ‘Ho, ho, ho!!’, riep hij vrolijk naar de voetganger die hij verscholen achter een nauwelijks in bedwang te houden paraplu ternauwernood kon ontwijken. Hij zwaaide naar de dames achter de ramen op de gracht. Wierp steelse kushandjes naar een soldaat van het Leger des Heils terwijl hij uit volle borst zong: “Don’t stop me now I’m having such a good time, I’m having a ball! Don’t stop me now!” De regen als tromgeroffel in zijn gezicht, de striemende wind als begeleidende violen. Het licht van de stad op glimmende klinkers als toneel. Over een kwartier zou de champagne ploppen. Hij zou drinken met zijn lief. Hij voelde zich sterk, gelukkig. En geil.
Niets kon hem nog deren.
[suffusion-widgets id=’1′]
Nou ja, bijna niets.
De taxi die in volle vaart door de stad racete kwam van rechts, en hij zag hem niet.
De klap was enorm, via de motorkap kwam hij met een smak op het asfalt waarna een zwaar geladen touringcar zijn schedel plette.
Het achterwiel van zijn verkreukelde fiets draaide nog terwijl uit hem al het leven al was verdwenen. Zijn smartphone lag op straat, het display lichtte op.

Gefeliciteerd met je nieuwe baan!!
XXX Annie

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.