Via Crowdsourcing vind je nieuwe vragen, meer dan antwoorden

Op Marketingfacts staat een artikel van Hans Slender getiteld: ‘Voetbalclub bestuurd door de crowd’. Het vertelt het ‘succes’ van het inzetten van de ‘crowd’ om voetbalclubs te besturen. Dit zou in Groot Brittannië gelukt zijn, in Duitsland op weg zijn naar succes en in Nederland geïnitieerd, maar nog niet van de grond gekomen zijn.

Onder het artikel staat een prima commentaar van @andersfloor. Hij toont niet alleen feitelijk aan dat het met dat succes wel meevalt, tevens houdt Anders Floor een pleidooi tegen de ‘crowd’ als bestuurder van een onderneming.
Maar ik mis een belangrijk argument in zijn betoog.

De crowd levert niets meer op dan een gemiddelde mening
In de vorm zoals de experimenten met het besturen van voetbalclubs gaat het met crowdsourcing natuurlijk nooit wat worden.
Terecht wordt aangehaald dat in Nederland 16 miljoen bondscoaches rondlopen, die het allemaal beter weten dan de bondscoach die is aangesteld. Wanneer die 16 miljoen mensen – de crowd – gaat bepalen wie er moeten worden opgesteld en welke tactiek moet worden aangehouden, dan komt daar niet anders uit dat een voorspelbaar gemiddelde.
Zo werkt het niet.
En dat is ook geen crowdsourcing.

Stel je een land voor dat zich zou laten regeren door crowdsourcing. Sorry, maar daar komt helemaal geen donder van terecht. De reden is simpel. Mensen willen wel overal over meebrullen, maar zich ergens in verdiepen doen er maar weinig. Daarnaast, het zou een onmogelijkheid worden je overal in te verdiepen, we zouden geen economie meer over houden.
Ja, nee, zegt u dan. Maar niet iedereen mag zich overal tegenaan bemoeien, we krijgen wel specialistische crowds. Ja, uhm, een beetje zoals nu? Via verkiezingen of zo?

Crowdsourcing is prima, ik ben echt helemaal voor.
Ik maak er ook zo veel als mogelijk gebruik van, actief en passief.
Actief, door aan het Twitterpubliek, bloglezers en Facebook gebruikers vragen te stellen, passief door de ontwikkelingen op blogs, Twitter, Facebook etc. te volgen.
En het levert mij veel op.
Heel veel.

Vooral nieuwe vragen overigens.
En dat is het mooie en het rijke van crowdsourcing.
Alle input vanuit de crowd maakt met name duidelijk hoe weinig vragen je aan jezelf over een bepaald onderwerp gesteld hebt.
Er komen tientallen nieuwe invalshoeken en inzichten jouw kant op wanneer je jouw vraag in de ‘crowd’ gooit.

Crowdsourcing is perfect om je eigen vragen beter te stellen.
En het helpt je, met een beetje geluk, in de richting van de antwoorden.

Maar crowdsourcing als besturingssysteem van een organisatie?
Nee, ik zie het niet.
Maar, ik hoor graag uw mening.
Dat dan weer wel.

4 Reacties

  1. Goede toevoeging, Berend. Je zult inderdaad een veilig, middle-of-the-road beleid krijgen.

    Het grootste gevaar van “government by crowdsourcing” – of welke hippe term er ook voor te verzinnen valt – ligt m.i. niet daarin, maar in het feit dat niemand rekenschap hoeft af te leggen. De crowd kan – net wat je zegt – zonder kennis van zaken beslissen, maar als de beslissingen fout zijn is er niemand die daarvoor verantwoordelijk gehouden kan worden.

    Op een uitzondering na tonen de betaald voetbalclubs tonen aan dat ze mét een directie en mét een Raad van Commissarissen al in grote problemen komen. Het laat zich raden wat er gebeurt als die controlestructuren ook nog eens wegvallen en men beslissingen overlaat aan mensen die zich nergens wat van aan hoeven te trekken.

  2. Als ervaringsexpert op het gebied van Crowdsourcing kan ik niet anders doen dan me bij Berend aansluiten.

    Crowdsourcing is een ultieme vorm van democratie die een dictatoriale leiding vereist.

    Zonder duidelijke kaders, richtlijnen en deadlines doet een crowd niets en eindigt het in chaos.

  3. alexander valeton

    29 december 2010 op 09:16

    in het Engels hebben ze daar een fijne uitdrukking voor: “A camel is a horse designed by a committee.”

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.