Het zeilmeisje Laura. Wie kent haar niet. De laatste stunt van Laura is een vlucht naar Sint Maarten. Niet in Noord Holland, nee. U weet wel, aan de andere kant van de wereld.
(Nog even dan ter herinnering; we praten hier dus over een pubermeisje van veertien!)
Nu heeft jeugdzorg het gedaan in de ogen van ‘de omgeving’. Tuurlijk, lekker makkelijk ook. De rechtelijke macht heeft besloten (en mijn goedkeuring hebben zij) dat het niet verantwoord is om een kind van 14 alleen in een bootje de wereld over te laten zeilen.
Ik vind het al onbegrijpelijk dat niet de ouders, maar de rechter dit heeft moeten beslissen! De ‘omgeving’ heeft het blijkbaar ook niet kunnen opbrengen om zich vierkant achter deze beslissing te scharen. Als er iets is wat mij belangrijk lijkt bij de opvoeding van een 14-jarige dan is het wel dat de opvoedingsboodschappen helder en eenduidig zijn.
Nee, Laura. Je gaat dus niet als 14-jarige de wereld om zeilen. Het is zo, het blijft zo.
Nee, de laatste oproep van haar zo beminnende opa en oma is om Laura dan ‘mee te laten varen met de Stad Amsterdam’! Als vader, advocaat, woordvoerster en opa en oma het nou zo goed voor hebben met Laura, en vinden dat Jeugdzorg Laura een worst voor houdt, wordt het dan niet eens tijd om met Laura aan tafel te gaan zitten en haar duidelijk te maken dat zij dit avonduur de eerste jaren uit haar puberende kop moet zetten!!
Laura is maar even naar Sint Maarten gevlucht. Laura heeft maar even € 3500 van de bank gehaald.
Schei toch uit. Dat kind is 14 jaar! Doe er eens wat aan ‘omgeving’!!!
22 december 2009 op 19:00
Met u ben ik het absoluut niet eens.
Sterker nog: ik vind u op een heel vervelende manier typen.
Kijk eerst maar eens naar de feiten, dan naar uw persoonlijke mening.
Grijze roker.
22 december 2009 op 19:17
Aan Vtxm: Ik vind u ook geen leuk type…