Daklozenkrant

De vier mannen zaten aan de kleine keukentafel en dronken thee. Achter de keukendeur klonk geluid van druk kwetterende vrouwenstemmen en spelende kinderen.
Alle vier de mannen rookten zware sigaretten, er hing een dikke damp van rook. De oudste van de vier, blijkbaar de leider, had het woord. “Jullie moeten jullie gezin in de hand houden jongens”. “Wii, Ipod en laptop gewoon in de kast houden, huiswerk kan later.” “Met zeventien familieleden niet meer dan € 750,- omzetten op een koopavond in december is belachelijk!” “Het is mij ook al opgevallen dat er sommigen van jullie hun taak niet serieus nemen”, hij keek daarbij dreigend in de richting van een van de jongere mannen. “Een goede Albanese vader houdt van zijn kinderen.” “Je kind niet slaan is een gebrek aan liefde!” Twee van de drie aangesproken mannen gromden instemmend. De derde hield wijselijk zijn mond.

“Goed, genoeg gesproken.” “We gaan aan het werk.” “Tira, rijd jij de auto voor.” De mannen stonden op, namen een laatste slok van de zoete thee en knoopten de dikke lederen jassen dicht. Tira stapte door de buitendeur en liet van grote afstand de zwarte BMW uit de 7-serie starten. Altijd weer een kik vond Tira. Onder aanvoering van de leider liepen de andere mannen door de keukendeur naar de huiskamer, waar de rest van de familie direct stopte met kwetteren, spelen en vol aandacht naar de mannen opkeken.

“Ok allemaal.” “Werkkleding aan?” “Mischa, je doet toch wel andere schoenen aan he?” “Die met die gaten.”
“Iedereen kent zijn plek?” “Laat horen dan!” een voor een noemde alle aanwezigen hun plek op. Voorbij kwamen de Aldi, Jumbo, Albert Heijn, Blokker, Stationsplein, Grand Café De Brug, en meer. tot ook de jongste van een jaar of negen “Hema” had gestameld.
“Goed, dan kan de eerste ploeg naar de auto”. “En denk er om!!!” “Om zeven uur worden jullie weer opgehaald dus zorg dat je klaarstaat en dat ik je niet van je werkplek zelf moet komen halen!!”
Iedereen stond op en er klonk een luid geroezemoes van kleding die werd aangetrokken en fluisterende stemmen.

“O ja, en nog één ding beste mensen!!” “Gisteren hoorde ik sommigen luidkeels schreeuwen.” “Dat doen we dus niet meer!” “Jullie gaan rustig zitten, kijken de mensen droevig aan en dan beleeft fluisteren.”
“DAK-LOZEN-KRANT, meneer wilt u een DAK-LOZEN-KRANT, mevrouw help me alstublieft, koop een DAK-LOZEN-KRANT!!!”
“Begrepen???”